donderdag 2 juli 2015

Het magische half uurtje!




Zo mag het wel genoemd worden, magisch was het zeker….
Een afspraak bij een klant om kleuren te bekijken liep vlotter dan ik verwacht had. Uiteraard hoopte ik hier al op, mijn dropshothengel lag al in het koffer. Het is nog licht als ik aankom op de stek, een uitloop in een kanaal. Helaas stroomt het voor geen meter. Tot mijn verbazing pakte ik de eerste worp al een mooie baars. Wat ik verder ook probeerde, niets leek te werken. Ook de twee bruggen in de buurt leverde niets op. Denken, denken, denken, wat is wijsheid, hopen op een ommekeer in het donker of van de tijd gebruik maken om een ander water te bezoeken. Iedereen heeft wel z’n water in de buurt waarvan hij denkt dat er grote vissen zitten, maar er nooit gaat vissen, dit is voor mij z’n water! Het werd dus het laatste.

Een groot afgesloten water met een mooi roofvisbestand lag er verlaten bij, geen visser, geen wandelaars en zo vlak als een biljartlaken. Hoewel ik liever een kabbeltje op het water zie voelt het toch goed. Zittend in het gras denk ik na over de te bevissen stek. Stilletjes aan begint het licht al te verdwijnen. Omdat ik niet al te laat thuis wil komen kies ik ervoor om maar een stek te bevissen. Deze wil ik goed uitkammen en het daarna voor gezien houden, het zal dan ook wel donker zijn ook.
Uiteindelijk kies ik voor een zandbank op afstand uit de kant, hopelijk zijn ze actief geworden en hebben ze wat ondieper water opgezocht.

Aan de dropshot monteer ik een slank shadje met een V-staartje, lijkt me een prima keuze op het moment. Terwijl het shadje afzakt naar de bodem heb ik nog steeds dat goede gevoel. Na een ongelofelijk warme dag moeten ze nu toch wel gaan jagen, zou je zeggen.
Als ik het shadje binnen tik volgt er direct een ongelofelijke beuk, duidelijk heb ik een mooie snoekbaars gehaakt. Na een leuke dril schuift er een dikke, ouwe, maar vooral donkere snoekbaars tegen de kant. De eerste poging om hem bij zijn staartwortel te pakken slaagt direct. Met zijn 78cm een nieuw PR en dat bij de eerste worp! Voel ik me even een echte mazzelpik! Gelukkig heb ik voor dit soort gevallen een bewaarzak bij me, ik doe het liever niet, maar een PR heb ik graag op de foto. Gelukkig was mijn broer al onderweg om te komen kijken.

Het is al aardig donker en ik besluit te stoppen, Coen wil nog even weten hoe het dropshotten in zijn werk gaat en pakt de hengel even over. Na een minuut of wat krijg ik hem terug en besluit toch nog wat worpen te maken. Het slanke shadje wordt vervangen door een dikke met een flinke schoepstaart. In het donker is het namelijk niet verkeerd wat meer turbulentie te creƫren.
Na een paar worpen weer een beuk. Niet wetende dat er aan de andere kant van de lijn een monstersnoek hangt ga ik nog steeds uit van een dikke snoekbaars. Plots gaat hij er als een bezetende vandoor, het startsein voor een 25 minuten durend, zenuwslopend en hart verzakkend gevecht.
Geen licht, geen net, 8/00 hoofdlijn en een voorslag van 34/00 fluorcarbon, spanning op en top. Met de gedachte dat het toch wel mis moet gaan dril ik de snoek stevig en vraag het uiterste van mijn materiaal. Steeds als hij voor de kant komt knalt hij er toch weer vandoor. Bij het zien van z’n dikke rug wordt zelfs Coen zenuwachtig. Wanneer de vis er weer vandoor gaat weet hij de lelies een aantal meters verder op te bereiken, muurvast. Op aanwijzingen van Coen besluit ik alleen de lijn strak te houden en de vis dezelfde weg terug te laten zwemmen, dat doet hij(jaja, mazzel op mazzel vanavond). Coen die veel op karper vist en behoorlijk wat dikke biggen in zijn handen heeft gehad heeft moeite met het landen van de snoek. We besluiten dat hij de hengel overpakt wanneer de vis voor de kant ligt, ik zal hem met de kieuwgreep landen. Helaas moeten we na drie pogingen improviseren, met het lichte materiaal krijg ik hem onmogelijk in de goed positie om hem met een kieuwgreep te landen. Uiteindelijk besluit Coen om een handdoek te gebruiken en hem stevig achter zijn kop te pakken.
Bij de eerste poging is het raak, een geweldig dikke snoek van  116 cm met een geschat gewicht van ruim 14kg beland op de kant.  Mijn tweede PR van de avond, lucky me! De stevige dropshot haak zit perfect in het scharnier met de lijn buiten de bek, it saved my day….

Helaas heeft de vis veel van zijn krachten gebruikt en is hij aardig tam, zeker niet goed met deze temperaturen. Ik besluit snel een foto te nemen, geen uitgebreide reportage deze keer. Binnen enkele minuten ligt hij weer in het water. Enkele minuten verder is hij weer wat op krachten gekomen en zwemt rustig het diepe in, dat komt wel goed!

Ik sluit deze prachtige avond af en besluit even te gaan zitten, want ook ik moet bijkomen van wat er net allemaal gebeurd is…..

Martijn.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten