Zo mag het wel genoemd worden, magisch was het zeker….
Een afspraak bij een klant om kleuren te bekijken liep
vlotter dan ik verwacht had. Uiteraard hoopte ik hier al op, mijn
dropshothengel lag al in het koffer. Het is nog licht als ik aankom op de stek,
een uitloop in een kanaal. Helaas stroomt het voor geen meter. Tot mijn
verbazing pakte ik de eerste worp al een mooie baars. Wat ik verder ook
probeerde, niets leek te werken. Ook de twee bruggen in de buurt leverde niets
op. Denken, denken, denken, wat is wijsheid, hopen op een ommekeer in het
donker of van de tijd gebruik maken om een ander water te bezoeken. Iedereen heeft
wel z’n water in de buurt waarvan hij denkt dat er grote vissen zitten, maar er
nooit gaat vissen, dit is voor mij z’n water! Het werd dus het laatste.
Een groot afgesloten water met een mooi roofvisbestand lag
er verlaten bij, geen visser, geen wandelaars en zo vlak als een biljartlaken.
Hoewel ik liever een kabbeltje op het water zie voelt het toch goed. Zittend in
het gras denk ik na over de te bevissen stek. Stilletjes aan begint het licht
al te verdwijnen. Omdat ik niet al te laat thuis wil komen kies ik ervoor om
maar een stek te bevissen. Deze wil ik goed uitkammen en het daarna voor gezien
houden, het zal dan ook wel donker zijn ook.
Uiteindelijk kies ik voor een zandbank op afstand uit de
kant, hopelijk zijn ze actief geworden en hebben ze wat ondieper water
opgezocht.
Aan de dropshot monteer ik een slank shadje met een
V-staartje, lijkt me een prima keuze op het moment. Terwijl het shadje afzakt
naar de bodem heb ik nog steeds dat goede gevoel. Na een ongelofelijk warme dag
moeten ze nu toch wel gaan jagen, zou je zeggen.
Als ik het shadje binnen tik volgt er direct een
ongelofelijke beuk, duidelijk heb ik een mooie snoekbaars gehaakt. Na een leuke
dril schuift er een dikke, ouwe, maar vooral donkere snoekbaars tegen de kant.
De eerste poging om hem bij zijn staartwortel te pakken slaagt direct. Met zijn
78cm een nieuw PR en dat bij de eerste worp! Voel ik me even een echte
mazzelpik! Gelukkig heb ik voor dit soort gevallen een bewaarzak bij me, ik doe
het liever niet, maar een PR heb ik graag op de foto. Gelukkig was mijn broer
al onderweg om te komen kijken.
Het is al aardig donker en ik besluit te stoppen, Coen wil
nog even weten hoe het dropshotten in zijn werk gaat en pakt de hengel even
over. Na een minuut of wat krijg ik hem terug en besluit toch nog wat worpen te
maken. Het slanke shadje wordt vervangen door een dikke met een flinke
schoepstaart. In het donker is het namelijk niet verkeerd wat meer turbulentie
te creëren.
Na een paar worpen weer een beuk. Niet wetende dat er aan de
andere kant van de lijn een monstersnoek hangt ga ik nog steeds uit van een
dikke snoekbaars. Plots gaat hij er als een bezetende vandoor, het startsein
voor een 25 minuten durend, zenuwslopend en hart verzakkend gevecht.
Geen licht, geen net, 8/00 hoofdlijn en een voorslag van
34/00 fluorcarbon, spanning op en top. Met de gedachte dat het toch wel mis
moet gaan dril ik de snoek stevig en vraag het uiterste van mijn materiaal.
Steeds als hij voor de kant komt knalt hij er toch weer vandoor. Bij het zien
van z’n dikke rug wordt zelfs Coen zenuwachtig. Wanneer de vis er weer vandoor
gaat weet hij de lelies een aantal meters verder op te bereiken, muurvast. Op
aanwijzingen van Coen besluit ik alleen de lijn strak te houden en de vis
dezelfde weg terug te laten zwemmen, dat doet hij(jaja, mazzel op mazzel
vanavond). Coen die veel op karper vist en behoorlijk wat dikke biggen in zijn
handen heeft gehad heeft moeite met het landen van de snoek. We besluiten dat
hij de hengel overpakt wanneer de vis voor de kant ligt, ik zal hem met de
kieuwgreep landen. Helaas moeten we na drie pogingen improviseren, met het
lichte materiaal krijg ik hem onmogelijk in de goed positie om hem met een
kieuwgreep te landen. Uiteindelijk besluit Coen om een handdoek te gebruiken en
hem stevig achter zijn kop te pakken.
Bij de eerste poging is het raak, een geweldig dikke snoek
van 116 cm met een geschat gewicht van
ruim 14kg beland op de kant. Mijn tweede
PR van de avond, lucky me! De stevige dropshot haak zit perfect in het
scharnier met de lijn buiten de bek, it saved my day….
Helaas heeft de vis veel van zijn krachten gebruikt en is
hij aardig tam, zeker niet goed met deze temperaturen. Ik besluit snel een foto
te nemen, geen uitgebreide reportage deze keer. Binnen enkele minuten ligt hij
weer in het water. Enkele minuten verder is hij weer wat op krachten gekomen en
zwemt rustig het diepe in, dat komt wel goed!
Ik sluit deze prachtige avond af en besluit even te gaan
zitten, want ook ik moet bijkomen van wat er net allemaal gebeurd is…..
Martijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten