woensdag 30 december 2015

Plat- en rondvis in de Europoort!



Afgelopen twee jaar visten Matisse en ik veelvuldig op zeebaars in de Europoort. Bij nacht en ontij zijn we er te vinden om deze prachtige sportvis te slim af te zijn. Dat lukt ons prima en we leren de Europoort al redelijk goed kennen. Deze zomer rees de gedachte om het eens te proberen op plat- en rondvis. Het strandvissen hebben we al lang geleden afgezworen, altijd maar weer die zware poken met dito lood wat absoluut niet in verhouding staat met de vissen die je vangt. Nee, laat ons maar lekker dobberen op de zeebaars en dat afgewisseld met een aantal kunstaas-sessies en we zijn in onze nopjes…..

Her en der hoorde we al goede berichten uit de Europoort, mooie wijtingen en ferme scharren worden er gevangen. Wie de stekjes kent kan ook nog wat gul vangen en de steenbolken zitten overal, al maanden…. Via via kregen we een leuk stekje door, geen grote gullenstek, geen stek waar je emmers vol vangt, maar gewoon zoals het hoort, lekker vissen, lekker vangen en wat ons vooral aanspreekt: een lichte visserij! Dus, bus in en op naar de Europoort. Danny, een echte strandvisser, bleek ook wel zin te hebben om een avondje te vissen vanaf een kade.

Aangekomen bij de stek bleken we op een ruime kade te kunnen staan en onze bus lekker dichtbij te parkeren, niet dat we lui zijn, maar eens niet ver sjouwen is ook wel fijn. Dat gecombineerd met het geringe aantal vissers die deze stek bezoeken maakt het nog mooier.

Ondanks dat onze zware poken wel tegen de steun hebben gestaan om even de diepte, afstand en stroming te bepalen lagen deze snel terug in de bus. Hiervoor in de plaats kwam een heavy feeder, een 4000 molentje gevuld met 12/00 dyneema en loodjes van 60 a 70 gram. Ondanks dat we graag een visje eten staan we echt niet voor de pot te vissen, lekker bezig zijn vinden wij belangrijker. Om die reden vissen we dus ook maar met een hengel. Als onderlijn koos ik voor een staande lijn voorzien van zijlijntjes(26/00) met daar aan een haakje zes en twee rode kraaltjes. Matisse viste bijna hetzelfde en Danny vertrouwde op zijn plastic afhouders. De zagers bleken niet op voorraad te zijn  dus werd er enkel met zeepieren gevist.

Na het inwerpen duurde het niet lang voor Matisse zijn eerste vis binnen haalt, een bolkje die we die avond nog meer zouden vangen. Bij Danny en mij begon het iets later, maar ook wij begonnen te vangen. Vanaf dat moment bestond de avond uit, ingooien, wachten op een of meerdere aanbeten, inhalen, onthaken, beazen en weer van voor af aan…. Geregeld draaide we twee vissen tegelijk binnen, vooral wijting, bolk en schar. De scharren waren aardig dik, niet allemaal even groot, maar wel dik. De wijtingen waren dun, niet de moeite om mee te nemen, tenzij ze de haak hadden geslikt. Deze gaan door als aas voor onze vriend de snoek.

Hoewel we leuk vingen had ik toch het gevoel dat we meer aanbeten konden verzilveren, lege haken kwamen geregeld voor terwijl de aanbeten er wel gewoon waren. Na het proberen van diverse onderlijnen, veranderen van haakmaten, klein aas, veel aas, niets hielp. Met het laatste restje pieren besloot ik een wanhoopspoging te ondernemen. 150 gram ankerlood, het onderlijntje met de zijlijntjes en de lijn snaar strak met als gevolg een aardig kromme feeder. Binnen vijf minuten draaide ik de eerste triple van de avond naar binnen, de worp die er op volgde idem, weer een triple. Helaas waren het de laatste pieren en was het ook mooi geweest voor deze avond.

De “wanhoopspoging” zorgde er toch maar voor dat ik uiteindelijk drie vissen meer dan Matisse wist te vangen(heb je dat goed gelezen Matisse?). Allebei zijn we toch wel een beetje competitief en vangen we graag net wat meer of groter dan de ander, blijven we lekker scherp van…. Danny maakt het niets uit, hij wil scharren en kreeg scharren. Er zat wel wat minder vis in zijn emmer, maar vakkundig wist hij wel de scharren van de bodem te plukken.
Met 74 vissen in een uurtje of vier vissen en dat met maar een hengeltje hoor je ons niet mopperen….

Martijn.

zaterdag 19 december 2015

Wedstrijd Grevelingen 2015




Een paar zondagen geleden moest er weer gestreden worden om de zoutwaterbokaal van onze hengelsportvereniging. Al jaren vissen we deze op de Grevelingen, een leuk water met af en toe prima vangsten en mooie vissen. Rond de klok van 7.30 uur werd er koers gezet richting de diepe kuil van Scharredijke, een bekende stek die vaak aardig wat vis oplevert.
Als om 8.15 uur het startsignaal klinkt wordt er vol goede moed door de deelnemers scherp gevist. 19 deelnemers deden mee aan de wedstrijd, zelf heb ik mijn dochter Bente mee genomen voor haar eerste viservaringen vanaf de boot. Spannend was dat wel, na een avond van moeilijk in slaap komen was ze ook niet echt uitgeslapen, ik ken het nog van vroeger….

Hoewel ik echt wel graag in wedstrijdverband vis en dan ook uren geconcentreerd vis staat deze dag toch echt in het teken van Benthe! Wanneer er na 1,5 uur nog geen vis uitgekomen is besluit Henk, schipper van de Hendrik H. het wat ondieper te gaan proberen, dat werpt zijn vruchten af. Hier en daar kwamen er wat bolkjes en wat wijting naar boven, afgewisseld met mooie horsmakrelen een prima visserij.
Zelf ha ik ingezet op een snelle visserij, maar bleef aardig achter bij de rest en dan ga je denken: wat nu?

Snel wisselde ik naar een zeer subtiele visserij. met een staande lijn van 30/00, metalen afhouders van 0.6mm en een haakmaatje 8 aan een 16/00 aaslijn deed wonderen. Hoewel we nu al halverwege de wedstrijd zaten begon het er toch goed uit te zien, de inhaal race was begonnen. Benthe vermaakte zich prima, hoe ze het deed weet ik niet maar vis vangen deed ze, nog meer dan de meeste vissers aan boord. Ze ging helemaal op in het laten zakken van de montage, het in de gaten houden van de top en het binnen draaien, de rest deed ik voor haar.

Plots dook er een zeehond op naast de boot, vissen was er niet meer bij, wat een ervaring je eerste zeehond…. Voorzichtig probeerde ik hem te lokken met wat steenbolkjes, na een kwartier had hij het door en gretig pakte hij alle vissen die we hem aanboden, wat een mooi schouwspel zeg, zeker voor Benthe, die vergat alles om haar heen.
Om de wedstrijd toch niet geheel uit het oog te verliezen besloot ik na een half uur weer door te vissen. Het lukte me niet meer om de wedstrijd binnen te halen, maar met de laatste podiumplaats was ik niet ontevreden, zeker niet gezien het verloop van de dag. En zeg nu zelf; wanneer je je dochter zo ziet genieten van de dag doet de rest er eigenlijk al niet meer toe….

Martijn.

donderdag 24 september 2015

Prachtige dag op de Westerschelde




Na het uitbrengen van de eerste twee succesvolle boeken over het bootvissen op de Oosterschelde en de voordelta zijn Nico en Wim(de kleine bootvisser) nu bezig met de voorbereidingen voor hun nieuwe boek. Dat zal gaan over het vissen op de Westerschelde. De veelzijdigheid van de Westerschelde moet zeker genoeg schrijfmateriaal opleveren als je het mij vraagt.
Nu hebben Nico en Wim veel ervaring op het zoute water, maar om een beetje op weg geholpen te worden hebben ze de hulp van Hank ingeroepen. Hank is eigenaar en schipper van de Wiesje, een prima catamaran speciaal ingericht voor het vissen op het zoute water.  Vandaag voeren we uit met 10 vissers, Wim nam de taak als fotograaf op zich en Nico moest helaas werken vandaag(sorry Nico, maar je hebt wat gemist…)

Als ik rond de klok van 7.30 arriveer aan de binnenhaven van Vlissingen weet ik niet goed waar ik moet zijn. Na een extra rondje zie ik een paar vissers wachtend op de kade, daar zal ik moeten wezen. Vandaag ben ik alleen, gelukkig zie ik in ieder geval een bekend gezicht, Peter Dohmen een zeer ervaren zeevisser en hoofdredacteur van diverse visbladen. Het ploegje vandaag is wat gemengd, half Belgisch en half Nederlands. 

Om 8uur vertrokken we dan richting de eerste stek. De visserij vandaag zal een beetje divers worden, wat plat- en rondvis en een paar uurtjes haai.
Toeval of niet vandaag hebben we een Nederlandse kant(stuurboord) en een Belgische kant(bakboord) op de boot, alleen Paul durfde het aan om naast de ervaren Belgen plaats te nemen. Met mijn 37 jaar bleek ik vandaag toch de jongste aan boord te zijn, hoewel ik al 20 jaar zee ervaringen op heb gedaan vielen die in het niet bij de andere vissers. Ik overdrijf niet wanneer ik zeg dat twee deelnemers toch wel over de 80 jaar heen gaan, twee echte zeevissers! Daarnaast dan ook nog Peter en haaientemmer Koen de Bievre.

Hank nam nog even de dag planning door, in de ochtend proberen we platvis en wijting en in de middag een paar uurtjes haai, beide erg leuk om te doen, maar de haaienvisserij is toch meer mijn visserij. Na een voorspoedige tocht zakte het anker en kon er gevist worden. Ik koos voor een onderlijn van drie stalen afhouders met daar tussen loodjes van 8 gram om alles goed tegen de bodem te houden, voorzien van een haakje 4. Het zijn geen onderlijnen om snel mee te vissen, maar wel om het aas secuur tegen de bodem aan te bieden. Snel vissen is vandaag ook niet nodig, het is immers geen wedstrijd, maar een gezellig onder onsje met als doel wat informatie en foto’s bij elkaar te scharrelen. Al snel kreeg ik de eerste aanbeten, Hank werd er helemaal zenuwachtig van en opperde me om snel op te draaien. Aangezien ik drie haken vol wilde hebben besloot ik om het boeltje maar te laten liggen, plots begon het overal aan boord rumoerig te worden. Weet ik veel dat met de eerste vis ook de koffie geschonken wordt, snel binnen draaien dus. De schar leverde een heerlijke tas koffie op.

Hier en daar kwamen wat scharren, wijtingen en wat bot naar boven, maar echt los ging het niet. Verkassen naar de tweede stek leverde ook niet veel meer op. In eerste instantie werd er gesproken om dan maar wat eerder naar de haaienstek te gaan, maar daar stroomde het nog wat hard. Hank wilde nog even, om de tijd te doden, een andere stek aandoen, een stuk ondieper dan de vorige twee stekken. Hier ging het even helemaal los, regelmatig trokken we dan ook twee of drie vissen tegelijk naar boven, alle weer schar, wijting en bot. Het was een groot feest! Toch bleef ik even wat achter met de vangsten en besloot het wat subtieler aan te pakken. Onverzwaarde afhouders van 0.6mm draadstaal met een haakje 6. Om het geheel toch goed tegen de bodem te krijgen gaf ik behoorlijk wat lijn. De wissel bleek te werken en de toppen stonden regelmatig weer te trillen.

Langzamerhand  werd het dan toch weer tijd om richting de haaien te vertrekken, mochten we nog een serieuze poging willen wagen konden we maar beter vertrekken. De reistijd gebruikte ik om mijn vertrouwde haaienlijntjes te monteren, dezelfde als de verzwaarde scharlijnen, maar dan wat steviger geknoopt en een grotere haak. Groot is bij mij toch nooit groter dan een maatje twee, groter hoef je echt niet te gaan, als het maar een stevige haak is. Naast deze hengel besloot ik nog een hengel voorzien van een stuk makreel bij te leggen, zo maak je kans op een ruwe haai, een andere soort die tot wel 180cm kan worden. Het zou wat zijn als we het geluk hebben… Op deze stek ligt ergens een mooi wrakje, hopelijk zit daar wat extra vis en met een beetje geluk vangen we wel een gulletje. Peter kon het wrak prima aanwerpen, hij ving geregeld een mooie steenbolk, de gul kon dus niet ver weg zijn. 

Plots was het Paul die de eerste haai aan zijn haak kreeg. Na een leuke dril kon hij de felbegeerde Noordzeekanjerbadge-waardige gladde haai beetnemen. Met zijn 91 cm een geweldig mooie vis. Daarna werden de vangsten beduidend minder, maar wijken van mijn hengel is er tijdens het haaivissen niet bij. Voor je het weet slaat je top krom en moet je aan de bak. Sta je dan niet bij je hengel is de haai gevlogen, al dan niet met een deel van je onderlijn nog in zijn bek.


De haaien zaten er dus en vaak heb ik dan het geluk er ook een te mogen vangen. Vandaag bleef het lang uit, maar plots een flinke aanbeet die direct mijn top helemaal krom trok. De hengel lag al op schoot voor als dit zou gebeuren, de dril kon dus direct beginnen. Het stevige gebonk verraden een beste vis. Geregeld deed de slip prima zijn werk. Een flinke weerstand deed ons vermoeden dat Peter vandaag zijn tweede Noordzeekanjerbadge uit kon gaan reiken, maar daarvoor kwam deze dame twee cm te kort. Aan de onderste haak bleek ik nog een leuk net maats gulletje te hebben hangen, maar deze kon helaas net niet mee in het schepnet en viel terug in het water. Geen nood, de buit was immers binnen.

Het laatste uur was erg mager, niemand klaagde daar meer over. Iedereen had zijn vis gevangen, twee haaien aan boord, prachtig weer en een flinke dosis gezelligheid maakte deze dag tot een van de betere visdagen, wat hebben we toch een heerlijke hobby.
Met dank aan Nico en Wim( http://dekleinebootvisser.blogspot.nl/ ), alle mede vissers en natuurlijk aan Hank, geweldig goed gezorgd en als toetje een kilootje slibtong de man….



Martijn.