Een paar zondagen geleden moest er weer gestreden worden om
de zoutwaterbokaal van onze hengelsportvereniging. Al jaren vissen we deze op
de Grevelingen, een leuk water met af en toe prima vangsten en mooie vissen.
Rond de klok van 7.30 uur werd er koers gezet richting de diepe kuil van
Scharredijke, een bekende stek die vaak aardig wat vis oplevert.
Als om 8.15 uur het startsignaal klinkt wordt er vol goede
moed door de deelnemers scherp gevist. 19 deelnemers deden mee aan de
wedstrijd, zelf heb ik mijn dochter Bente mee genomen voor haar eerste
viservaringen vanaf de boot. Spannend was dat wel, na een avond van moeilijk in
slaap komen was ze ook niet echt uitgeslapen, ik ken het nog van vroeger….
Hoewel ik echt wel graag in wedstrijdverband vis en dan ook
uren geconcentreerd vis staat deze dag toch echt in het teken van Benthe!
Wanneer er na 1,5 uur nog geen vis uitgekomen is besluit Henk, schipper van de
Hendrik H. het wat ondieper te gaan proberen, dat werpt zijn vruchten af. Hier
en daar kwamen er wat bolkjes en wat wijting naar boven, afgewisseld met mooie
horsmakrelen een prima visserij.
Zelf ha ik ingezet op een snelle visserij, maar bleef aardig
achter bij de rest en dan ga je denken: wat nu?
Snel wisselde ik naar een zeer subtiele visserij. met een
staande lijn van 30/00, metalen afhouders van 0.6mm en een haakmaatje 8 aan een
16/00 aaslijn deed wonderen. Hoewel we nu al halverwege de wedstrijd zaten begon
het er toch goed uit te zien, de inhaal race was begonnen. Benthe vermaakte
zich prima, hoe ze het deed weet ik niet maar vis vangen deed ze, nog meer dan
de meeste vissers aan boord. Ze ging helemaal op in het laten zakken van de
montage, het in de gaten houden van de top en het binnen draaien, de rest deed
ik voor haar.
Plots dook er een zeehond op naast de boot, vissen was er
niet meer bij, wat een ervaring je eerste zeehond…. Voorzichtig probeerde ik
hem te lokken met wat steenbolkjes, na een kwartier had hij het door en gretig
pakte hij alle vissen die we hem aanboden, wat een mooi schouwspel zeg, zeker
voor Benthe, die vergat alles om haar heen.
Om de wedstrijd toch niet geheel uit het oog te verliezen
besloot ik na een half uur weer door te vissen. Het lukte me niet meer om de
wedstrijd binnen te halen, maar met de laatste podiumplaats was ik niet
ontevreden, zeker niet gezien het verloop van de dag. En zeg nu zelf; wanneer
je je dochter zo ziet genieten van de dag doet de rest er eigenlijk al niet
meer toe….
Martijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten