Afgelopen twee jaar visten Matisse en ik veelvuldig op
zeebaars in de Europoort. Bij nacht en ontij zijn we er te vinden om deze
prachtige sportvis te slim af te zijn. Dat lukt ons prima en we leren de
Europoort al redelijk goed kennen. Deze zomer rees de gedachte om het eens te
proberen op plat- en rondvis. Het strandvissen hebben we al lang geleden
afgezworen, altijd maar weer die zware poken met dito lood wat absoluut niet in
verhouding staat met de vissen die je vangt. Nee, laat ons maar lekker dobberen
op de zeebaars en dat afgewisseld met een aantal kunstaas-sessies en we zijn in
onze nopjes…..
Her en der hoorde we al goede berichten uit de Europoort,
mooie wijtingen en ferme scharren worden er gevangen. Wie de stekjes kent kan
ook nog wat gul vangen en de steenbolken zitten overal, al maanden…. Via via
kregen we een leuk stekje door, geen grote gullenstek, geen stek waar je emmers
vol vangt, maar gewoon zoals het hoort, lekker vissen, lekker vangen en wat ons
vooral aanspreekt: een lichte visserij! Dus, bus in en op naar de Europoort.
Danny, een echte strandvisser, bleek ook wel zin te hebben om een avondje te
vissen vanaf een kade.
Aangekomen bij de stek bleken we op een ruime kade te kunnen
staan en onze bus lekker dichtbij te parkeren, niet dat we lui zijn, maar eens
niet ver sjouwen is ook wel fijn. Dat gecombineerd met het geringe aantal
vissers die deze stek bezoeken maakt het nog mooier.
Ondanks dat onze zware poken wel tegen de steun hebben
gestaan om even de diepte, afstand en stroming te bepalen lagen deze snel terug
in de bus. Hiervoor in de plaats kwam een heavy feeder, een 4000 molentje
gevuld met 12/00 dyneema en loodjes van 60 a 70 gram. Ondanks dat we graag een
visje eten staan we echt niet voor de pot te vissen, lekker bezig zijn vinden
wij belangrijker. Om die reden vissen we dus ook maar met een hengel. Als
onderlijn koos ik voor een staande lijn voorzien van zijlijntjes(26/00) met
daar aan een haakje zes en twee rode kraaltjes. Matisse viste bijna hetzelfde
en Danny vertrouwde op zijn plastic afhouders. De zagers bleken niet op
voorraad te zijn dus werd er enkel met
zeepieren gevist.
Na het inwerpen duurde het niet lang voor Matisse zijn
eerste vis binnen haalt, een bolkje die we die avond nog meer zouden vangen.
Bij Danny en mij begon het iets later, maar ook wij begonnen te vangen. Vanaf
dat moment bestond de avond uit, ingooien, wachten op een of meerdere aanbeten,
inhalen, onthaken, beazen en weer van voor af aan…. Geregeld draaide we twee
vissen tegelijk binnen, vooral wijting, bolk en schar. De scharren waren aardig
dik, niet allemaal even groot, maar wel dik. De wijtingen waren dun, niet de
moeite om mee te nemen, tenzij ze de haak hadden geslikt. Deze gaan door als
aas voor onze vriend de snoek.
Hoewel we leuk vingen had ik toch het gevoel dat we meer
aanbeten konden verzilveren, lege haken kwamen geregeld voor terwijl de
aanbeten er wel gewoon waren. Na het proberen van diverse onderlijnen,
veranderen van haakmaten, klein aas, veel aas, niets hielp. Met het laatste
restje pieren besloot ik een wanhoopspoging te ondernemen. 150 gram ankerlood,
het onderlijntje met de zijlijntjes en de lijn snaar strak met als gevolg een
aardig kromme feeder. Binnen vijf minuten draaide ik de eerste triple van de
avond naar binnen, de worp die er op volgde idem, weer een triple. Helaas waren
het de laatste pieren en was het ook mooi geweest voor deze avond.
De “wanhoopspoging” zorgde er toch maar voor dat ik
uiteindelijk drie vissen meer dan Matisse wist te vangen(heb je dat goed
gelezen Matisse?). Allebei zijn we toch wel een beetje competitief en vangen we
graag net wat meer of groter dan de ander, blijven we lekker scherp van…. Danny
maakt het niets uit, hij wil scharren en kreeg scharren. Er zat wel wat minder
vis in zijn emmer, maar vakkundig wist hij wel de scharren van de bodem te plukken.
Met 74 vissen in een uurtje of vier vissen en dat met maar
een hengeltje hoor je ons niet mopperen….
Martijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten