Vanavond is er onverwachts tijd om te vissen. Bas heeft er
ook wel zin in en sluit aan. Ik heb mijn zinnen gezet op snoekbaars, Bas
probeert een hengel op snoekbaars en een op snoek. Vanavond wordt er niet
gestruind, maar kiezen we voor een stek, een goede, dat wel.
Ik haal een tiental voorntjes uit de aasvisbak in de tuin,
deze gaan levend mee naar het water, pas daar krijgen ze een tikje op de kop.
Levend mag niet meer, maar ook een degelijke rover houdt van “dagverse” vis….
Ik maak het me niet moeilijk: twee hengeltjes op de bodem.
Beide met een schuifloodje en een fluorcarbon onderlijntje van 28/00. Het dode
voorntje wordt bevestigd aan een haakje vier, door de bek, die gaat namelijk
als eerste naar binnen. Een hengel leg ik aan de onderkant het talud naast een
bruggetje, de andere aan de bovenkant, iets ondieper. De hengels gaan in de
piepers en een wasknijper dient als waker.
De videocamera staat op een statief in afwachting van een
mooie aanbeet, kunnen we later een mooi filmpje in elkaar knutselen.
Bas kiest ook voor een hengel met schuifsysteem en legt deze
aan de andere kant van de brug. De andere hengel voorziet hij van een dobber en
vist daarmee net onder het oppervlak, hopend op een actieve vis. Mocht er een
rover in de buurt van de brug liggen kan het niet anders dan dat we minstens
een aanbeet gaan krijgen.
Lang hoef ik niet te wachten, al na tien minuten krijg ik
een serieuze aanbeet, maar nog voor ik de hengel kan oppakken laat deze vis
alles weer vallen en is de pret over. Tandafdrukken in de staart van de aasvis
geven duidelijk aan dat het een snoekbaars is geweest. Niet veel later weer een
aanbeet met hetzelfde resultaat.
Dan blijft het stil bij mij. Bas verlegd zijn dobber van het
riet naar de lelies. De vis raakt nog maar amper het water of wordt bruut
gepakt. Als de dobber volgt zet Bas de haak, raak! Ik heb de vis nog niet
gezien, maar aan de kolk te zien is het een beste. Als de vis het oppervlak
doorbreekt verbazen we ons over de enorm brede rug van de snoek. 100 cm+, 110 cm+,
wie het weet mag het zeggen…..
De vis duikt de diepte in, niet te stoppen op een snoekbaarshengeltje.
Hij vliegt door een van mijn lijnen en trekt ook deze met zich mee. Het enige
wat ik kan doen is de lijn onder controle houden en met niet te veel spanning
Bas zijn gang laten gaan.
Plots knapt er iets. Tot tien tellen is er niet meer bij, we
vloeken beide en vooral Bas blijft verbouwereerd achter, weg vis, weg meter
plus. Oorzaak: het stalen lijntje gebroken. Hoe dat kan, geen idee?
Dan is het weer stil, erg stil, uren stil. Ik geef de hoop
al een beetje op. Zouden we nog iets vangen, of niet vraag ik me af. Het wordt
al behoorlijk donker, bijna tijd om op te rommelen. Als ik een duo lepelaars in
de verte op het ondiepe zie foerageren besluit ik mijn camera bij de hengels
weg te nemen en ze te gaan filmen. Net als ik de camera uitzet krijg ik een
aanbeet op de hengel boven aan het talud. Nu zet hij wel goed door en kan ik de
haak zetten. Hij zit al onder de brug. Bas draait mijn andere lijn binnen. De
vis blijft diep zoals een echte snoekbaars dat doet. Mokkig beukt hij op de
hengel, het is nog een beste ook geloof ik. Als de vis zich echt niet gewonnen
geeft begin ik aan een 70er te denken, als hij aan het oppervlak verschijnt weet
ik het zeker, een dikke 70er! Als Bas het net onder de vis steekt klinkt er een
vreugdekreet.
De buit is binnen. Na het meten en fotograferen kan deze
snoekbaars van 75 cm weer terug. Daarmee besluiten we het voor gezien te
houden. Helaas een dikke vis verspeeld deze avond, weer geen aanbeet op de
camera, maar wel een prachtige vis op het droge.
Bas is vandaag de pechvogel, ik had het geluk wel aan min
zijde…..
Martijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten