Sharkatag 2015

Op vrijdagochtend 10 juli staan Matisse en ik al vroeg aan de dijk bij Neeltje Jans, het is top drukte. Naast de boten die hier hun vaste opstapplaats hebben schuiven er diverse andere boten aan de kade. De reden: Sharkatag 2015. Bijna alle bekende offshore visboten uit de regio doen mee aan dit evenement, drie dagen om te vissen en een dag speciaal voor genodigden. Dan moet je denken aan media, dames en heren die actief zijn binnen de (sport)visserij en politici. Helaas voor hen bleek er op de woensdag te veel wind te staan, met de golven die dat met zich mee brengt bleek uitvaren niet mogelijk. De drie dagen daarna bleken wel redelijk tot goed te zijn om te varen, gelukkig voor de vissers die aan dit evenement deelnemen.

Helaas kon ik niet terecht op mijn favoriete boot, de Pirate 2 van Rene de Back, ik kon nog wel op de Big Marlin terecht. Deze is in het voorjaar van eigenaar gewisseld. Voorheen was dit de boot van zeeviscrack Dré Vriends, nu heeft Hans het stokje overgenomen van hem. Wanneer ik aan boord stap zie ik geen enkel bekend gezicht. Na een rondje bleken er veel vissers aanwezig die weinig tot geen ervaring met zeevissen hebben. Geen probleem natuurlijk, wij helpen ze wel op weg mocht dat nodig zijn. Als ik me omdraai loop ik zo tegen Mart van Est op, toch nog een bekend gezicht. Mart is een zeer sympathieke kerel met een berg zeevis ervaring in binnen-en buitenland. Hij is een van de vaste vissers die samen de “dinsdagploeg” op deze boot vormen. Met de dinsdagploeg ben ik al vaak de Noordzee op geweest, ontzettend gezellig en er valt veel te leren van deze heren. In de tijd dat mijn broer en ik nog wedstrijden visten bij de Edelkarper kwam ik Mart ook regelmatig tegen. Ook Mart staat vandaag bakboord, net als Matisse en ik, tussen ons in staan Nathan en zijn maat. Stuurboord ken ik niemand, hoewel er wel een bekend gezicht tussen staat, kan ik hem niet plaatsen. Later kom ik er achter dat het soortenjager Theo Modder is.

Alle boten zouden rond de klok van 9 uur uitvaren, maar wie vaker heeft deelgenomen weet dat als iedereen er is we meteen uitvaren. Om 8.45 uur was dan eindelijk iedereen aan boord en konden we vertrekken. De meeste boten bleven rond de kering liggen, daar was op donderdag immers goed gevangen. Gelukkig varen wij uit naar de ZBJ, een gebied waar de haaien gemiddeld iets groter zijn.

Na drie kwartier varen gaat het anker uit, maar daar gaat iets volledig mis en een paar minuten later blijkt er geen anker meer aan het touw te hangen. Na wat geprul en op en neer varen liggen we dan eindelijk op anker en kan er gevist worden. Binnen no-time liggen alle montages op de bodem en kan er gewacht worden op wat gaat komen. Het eerste uur gebeurt er niet veel. Daarna gaat het stilletjes aan beter en komen er diverse vissoorten aan boord.

Theo en ik hebben ieder een hengel bij voor het vissen op ruwe haai, een haaiensoort die steeds wat meer wordt gevangen in de Noordzee. Anders dan de gevlekte gladde haaien, welke de hoofddoel zijn voor dit evenement, hebben deze haaien weldegelijk tanden. Ze zijn dan ook beter op een stuk verse vis te vangen dan op een zagertje of zeepier zoals de gevlekte gladde.  Net als ik gooit ook Theo steevast een hengel op ruwe haai er bij, net als ik is hij ook nog nooit succesvol geweest, tot nu toe….. als ik Mart aan Theo hoor vragen of hij beet heeft weet ik dat er iets bijzonders aan de hand is. Theo heeft ondertussen zijn karperstokkie opgepakt en staat geconcentreerd af te wachten. Duidelijke tikken op zijn top verraden de ruwe haai die zijn makreel heeft opgepikt. Wanneer Theo als een zot zijn lijn strak begint te draaien lijkt het of de vis gevlogen is, tot er plots een aardige spanning op zijn lijn komt en de vis er nog aan blijkt te hangen. Na een leuke dril schuif Hans het net onder de haai, niet alleen de dag van Theo kan niet meer stuk, ook die van schipper Hans, hij heeft namelijk een ruwe haai aan boord, iets waar andere schipper ook van harte op hopen…. 

Ook ik ben blij dat ik er een in het echt zie, nu blijft het de moeite om er iedere keer weer een hengel bij te leggen. Theo neemt de felicitaties van harte in ontvangst en belt direct naar Pieter, ook een soortenjager en organisator van dit mooie evenement.

Na alle consternatie geef ik mijn buurmannen de tip Mart goed in de gaten te houden. Gooit Mart 10 meter uit, doe jij dat ook, gooit hij 20 meter moet je dat ook doen, verbaast kijken ze me aan, maar begrijpen goed dat Mart hier de meest ervaren visser is en onder het motto; beter goed gejat dan slecht bedacht zou ik het toch zeker doen!

Niet veel later bewijst Mart het toch maar weer, de eerste gladde is voor hem, de tweede ook en de derde verspeeld hij. En wij, wij niet, de gehele dag niet, niet eens een aanbeet, niemand…. Vingen we dan niets, jawel hoor en nog mooie vissen ook. 

Zo wist Matisse een paar dikke tongen te vangen, ook zijn achterbuurman deed dat. Nathan en zijn maat vingen mooie wijtingen en wat platvis. Stuurboord werd er van hetzelfde gevangen en zelf wist ik een mooi poontje te vangen. Mart wist naast zijn haaitjes ook wat andere vissen te vangen, Theo maakte het volgens mij allemaal niet meer zo veel uit, zijn buit voor vandaag was binnen… De mooie botten, wijtingen, platvissen en nog een mooi poontje waren niet de vissen waar we voor kwamen, maar het maakte wel dat we de gehele dag bezig geweest zijn. 

Zeker ook de minder ervaren vissers onder ons moeten het een leuke dag hebben gevonden, er waren immers aanbeten zat.  Toch hoorde ik nog een wat negatieve reacties over de haaien, maar dat blijft vissen natuurlijk. Hebben ze geen zin, hebben ze geen zin en vang je ze niet, tenzij je mart van Est heet…… Als je met de instelling gaat dat je een haai gaat vangen ga je al met de verkeerde instelling van huis natuurlijk, maar dat geldt voor iedere vissoort!!

Door de problemen met het anker waren we iets later begonnen met vissen, Hans maakte er dan ook geen probleem van wat langer te blijven. Als er langer wordt door gevist bestaat er een ongeschreven regel: ieder maakt zijn eigen plaats schoon en samen de rest van de boot, de schipper is immers ook blij dat hij naar huis kan! Mart en ik kennen die regel, Matisse, Nathan en zijn maat begrepen het snel en poetsten mee. Met een zuivere bakboordzijde en een niet geheel zuivere stuurboordzijde arriveerde we rond 17uur terug in de haven.

Met veel zon, gezelligheid, genoeg vis(helaas geen haai) en niet te vergeten een ruwe haai aan boord een mooie en zonovergoten dag achter de rug. Die haaien vangen we nog wel dit jaar…..

Martijn.

Slapeloos nachtje!

De tijden dat ik echt veel op karper jaag zijn wel verleden tijd. Tegenwoordig vind ik mijn voldoening vooral in het vissen met de pen. Mijn neven Sven en Jeroen hebben nog nooit in de nacht gevist. Zij hadden wel zin in een nachtelijk avontuur. Aangezien ik niet de beroerdste ben ga ik wel mee, of zou het gewoon zijn omdat ik er ook erg veel zin in heb? We besluiten een nachtje te doen op een watertje waarvan ik zeker weet dat ze wat kunnen gaan vangen, zeker na een aantal dagen voeren moet dat gaan lukken.

Een riviertje(de boven Mark) dat ontstaat in België en eindigt in Breda in de stads singels heeft een prima karperbestand, niet de grootste, maar wel altijd actie! Het enige probleem is dat er redelijk veel gevist wordt. Aangezien we drie dagen vooraf gaan voeren moeten we onze stek zorgvuldig uitkiezen. Sven gaat de woensdagavond mee op pad. Bewapend met 6 kg geweekte en gekookte mais rijden we wat rond. Een doodlopend weggetje brengt ons bij een super mooie visstek. Een diepe bocht met links lelies en rechts riet. Veel ruimte voor de tenten en een mooie berm voor de hengels. Opvallend is hier de rust, geen rommel, geen sporen van plat getrapt gras, geen resten van visafval. Een stek die niet veel bevist wordt, ideaal voor ons.

De mais wordt verdeeld over een strook van 100 meter, dit zorgt er voor dat de karpers alles af gaan zoeken om de laatste restjes mais te vinden. 6 kg mais lijkt veel, maar de enorme scholen brasem vormen hier het probleem. Strijkt er een school neer op je voerstek is die zo leeg, het mag dus ietsjes meer zijn. De dagen daarna bouwen we de hoeveelheid wel enigszins af om de karpers niet te verzadigen. 5 kg op donderdag en 3 op vrijdag. Op zaterdag gaan we vissen.

Zaterdagavond 18.30 uur komen we aan bij het water. Heel de week is er niet gevist en hebben de karpers kunnen wennen aan het voer. Als eerste wordt er gevoerd met mais, 1 kg over de gehele linie, daarna worden de tenten opgesteld. Jeroen is als eerste klaar en steekt alvast de bbq aan, Sven vind het wel interessant en doet mee. Ondertussen steek ik de steunen in de grond. Aangezien Jeroen en Sven geen pas hebben voor dit riviertje vissen we ieder maar met een hengel. Mocht er controle komen zijn we niet in overtreding aangezien ik met drie hengels en in de nacht mag vissen. Ik begrijp heel goed dat we eigenlijk in overtreding zijn, maar waar moeten ze anders nachtvissen? Moeten ze voor die ene nacht dan een pas van 10 euro gaan kopen? Of lid worden van een vereniging waar het wel mag? Dit zou in Nederland wel een beetje beter geregeld mogen zijn!

Na de hamburgers en de speklappen besluiten we de montages in orde te brengen en in te gooien. Aan iedere hengel gaan twee 14mm bollies en per hengel worden er 25 bijgevoerd. Dat moet volstaan!

Na een half uurtje is het de hengel van Sven die als eerste beet krijgt, een mooie karper van een kilo of vier is de pineut. Ondanks dat hij weinig ervaring heeft gaat het drillen Sven prima af. Daarna blijft het lang stil, heel lang. We kletsen wat, drinken wat, eten wat en spotten hier en daar wat karpers, ze zijn er dus wel. Uiteraard gaan die vannacht als we liggen te slapen pas azen, dan is het pas echt rustig.

Wanneer we net in ons slaapzak liggen is het weer de hengel van Sven die vertrekt, ik ben er snel bij en pak de hengel voor de vis de lelies kan bereiken, Jeroen is aan de beurt en neemt het over. Jeroen is goed bezig en landt een even grote karper als Sven. We besluiten hem te zakken om morgenochtend bij het eerste licht wat plaatjes te schieten. Daarna gaat het rap, iedere keer als wel liggen en de rust is wedergekeerd krijgen we beet, de volgende drie vissen komen alle van Jeroen zijn hengel. 

De laatste aanbeet is voor mij, ondertussen is het al licht wanneer ik naar buiten kom om de hengel uit de steunen te nemen. Een grote gouden vlek is het eerste dat me opvalt. Met mijn slaperige kop heb ik het niet meteen door, maar de goudkarper hangt toch echt aan de aan de andere kant van mijn lijn. Hij blijkt beresterk voor zijn grote en  ik ben er erg blij mee, zo vaak vang je ze niet en hij is nog puntgaaf ook. Met zes aanbeten en evenveel gelande karpers was het goed verdeeld vannacht.

Aangezien het al licht is besluiten we direct foto’s te maken. Als het dan begint te druppelen besluiten we ook maar op te ruimen. Dat blijkt een goede zet want op het moment dat we de bus in stappen begint het flink te regenen.

We hebben weinig geslapen, maar met vijf karpers en een goudkarper hebben we een erg goede en gezellige nacht gehad. Voor Sven en Jeroen smaakte het naar meer, uiteraard sluit ik me er dan weer bij aan….

Martijn.

Zilver met een gouden randje!

De vangstberichten uit de Europoort zijn niet echt denderend te noemen, hier en daar een visje en op de ene stek wat meer dan op de andere. We besloten vrijdagavond toch een poging te gaan wagen, bij laag water. Matisse pikte me op rond de klok van 18.30 uur. Na het ophalen van het aas arriveerde we om 20uur op de beoogde stek. De penhengel voorzien van een 30 grams dobber met daar onder een flinke steekzager zou de baarzen uit de tent moeten lokken. Mocht het binnen een klein uurtje niet lukken zouden we verkassen om zo de kans te vergroten om tegen wat baarzen aan te lopen.

Opvallend was de aanwezigheid van enorm veel speldaas. Zij hadden de aandacht getrokken van de scholenbaarsjes, overal opgejaagde visjes en hier en daar wat springende baarsjes. Helaas zijn deze baarsjes niet het formaat waar we achter aan zitten. Toch is er hier leven en dat heb ik de laatste paar sessies niet mee gemaakt in dit gebied, gewoon een poging wagen dus.

Uiteraard trokken de baarsjes naar hartenlust aan onze dobbers, maar verder dan het afsnoepen van onze steekzagers kwamen ze niet. Gelukkig heb ik aas gehaald voor twee sessies en hoeven we ons daar niet druk om te maken, morgen zien we wel verder…..

Dan schiet de dobber weg, plop helemaal weg, grote baars zit er dus ook! 21, 22, 23, lijn strak en aantikken, hangen! Altijd weer sta ik te kijken van de felle tegenstand die vriend labrax levert, helaas is deze strijd voor hem gestreden. Nog een kleine uitspatting en hij schuift tegen de kant. Ergens in de veertig centimeter is hij toch wel een fotootje waard, daarna mag hij zijn weg vervolgen.

De kop is er al snel af en de koek blijkt alles behalve op te zijn, binnen een tijdbestek van 2 uur vangen Matisse en ik 9 baarzen, een aantal worden er gemist en twee wisten zich van de haak te ontdoen. Nummer 10 vergist zich in het donker, nummer elf laat zich niet meer zien. Op een enkeling na alle mooie maatse vissen met als topper een hoog gebouwde en dikke vis van rond de 60cm. Deze roste direct na de aanslag meters lijn van de spoel en gaf zich niet zomaar gewonnen, op en top sport!

In het donker geen aanbeten krijgen is toch vrij opvallend aangezien de dobbervisserij vaak in het donker toch echt lonend kan zijn, vandaag niet dus. Klagen doen we zeker niet, naast de vele aanbeten en de gevangen baarzen was het weer gewoon voortreffelijk, ik kijk al uit naar morgen!

Wanneer ik zaterdags mijn ogen open denk ik maar aan een ding: aas bestellen. Gelukkig is de eigenaar van de hengelsportzaak een gedreven dobbervisser en heeft hij bijna altijd aas op voorraad. Zo ook vandaag. Het is een half uurtje later laag dan gisteren, we besluiten dezelfde tijd te vertrekken. Vandaag is Bas mee, Matisse kan helaas niet.

De wind is 180 graden gedraaid, hierdoor is het kabbeltje van gisteren veranderd in een vlakke luwte. Geen enkele jagende scholenbaars te bekennen en het speldaas is ver te zoeken. Zal je altijd zien natuurlijk…. wanneer we een uur later nog geen beet hebben gehad neemt de twijfel toe. Blijven zitten of verkassen? Aangezien de berichten over de Europoort niet denderend zijn gokken we op enige activiteit in het donker.

Als even later het speldaas zich laat zien krijgt de burger weer moed. Een grote forel die ver het water uitkomt is de eerste grote vis die we zien. Wanneer het dan echt gaat schemeren staat Bas met een kromme hengel, de eerste baars van vanavond. Niet veel later volg ik ook met een baars. De beten komen niet in het tempo als gisteren, toch weten we er zeven te vangen, het formaat vissen is wel een slag groter als gisteren. Het water kruipt steeds verder tussen de blokken, langzaam aan gaat het nu echt hoog water worden. Als ik de tijd even check zie ik dat het al tegen twee uur loopt,  time flies when you're having fun.

Ik hoop komende week nog een gaatje te vinden, dan gaan we weer even achter de baarzen aan, maar dat zal een kunstaas-sessie gaan worden.

Martijn.