Struinen met de pen!

Struinen met de pen.

de laatste tijd valt het niet mee om wat uurtjes vrij te maken om weer eens achter de karpers aan te zitten. Werk, gezin, vakantie, vaderdag, altijd wel een reden om niet naar de waterkant te kunnen, helaas. Afgelopen week konden we er dan toch weer eens op uit. Al een tijdje hebben we onze zinnen staan op een watertje aan de rand van de “Roompot”. We hebben er al eens wat karpers gespot. Matisse wist er zelfs al een te vangen.

Overdag willen we er niet vissen, te veel wandelaars en andere natuurliefhebbers, liefst zonder pottenkijkers doen we ons ding. Zaterdagavond vertrokken we dan ook pas om 22uur. Bij het laatste ligt legden we wat voerstekjes aan, daarna gingen we aan de slag. Al vrij snel tekenen van de eerste karper op onze stek. zijn staart roerde het wateroppervlak, een teken dat hij aan het vreten is, normaal gesproken…. Deze schoof opvallend snel over de voerstek heen, van links naar rechts en weer weg. Enkele keren, de gehele avond lang, af en toe waren ze wel met zijn vieren. Ons bleef onaangeroerd, vreemd want hier vissen we in 90% van de gevallen mee en meestal levert het ook wel wat op. Ander water andere interesses van onze geschubde vrienden? Wie het weet mag het zeggen. Muggen hadden wel interesse in ons! Beide z’n 10-12 bulten op ons handen en nog wat in ons gezicht. Vooral de volgende nacht had ik er aardig last van, volgende keer maar wat spray of andere rommel tegen muggen mee.

Dinsdag liep alles gesmeerd op het werk, ik was dan ook aardig op tijd thuis. Ik had enorm veel zin om te gaan pennen. Ook Matisse had geluk en kon nog even gaan vissen. Na zaterdag wilden we beide weer eens een mooie vis scoren, er werd dus gekozen voor een bekend watertje waar we de plekjes ondertussen wel weten. Om 2030 uur arriveerde we aan het water. Niemand te zien, mooi, eerst maar wat stekjes aan leggen dan. Beide voerden we ons beste plekje aan, daarnaast nog twee andere plekjes. Die werden eerst afgevist. Zit ik net lekker te vissen, komt er weer iemand achter je staan die niet snapt dat hij rustig moet zijn tijdens het vissen. Nou, dat dobbertje staat dicht tegen de kant, wil je gras vangen, vraagt hij? Gelukkig snapt hij al snel dat ik liever niemand achter me heb en vertrekt. Rust, maar hier komt even geen vis meer. Matisse zit ook nog op zijn eerste stekje, maar de karper die zich daar even liet zien is ok verdwenen. Tijd voor een wissel, maar stek 2 geeft ook geen vis, ook niet bij Matisse.

Ondertussen lopen er twee kunstaasvissers rond het water. Beide verspelen een vis, jammer voor ze, maar dat hoort erbij. Het begint zachtjes te regenen als we naar stek drie, naar onze mening de beste van het water, lopen. Ik vis op ongeveer 1,5 meter diepte, Matisse op een halve meter of zelfs nog wat minder. Mijn enige beet van die avond kreeg ik al vrij snel, de dobber stak op en liep vervolgens mooi en geleidelijk weg. Op het moment dat ik sloeg bleef mijn lijn achter een rietstengel hangen, de vis voelde weerstand en weg was hij of zij. Misschien had ik Matisse ook niet moeten uitlachen toen hij keer op keer een gat in de lucht sloeg….    …..hij sloeg zelfs een keer aan met de beugel open!? Maar ja, zulke avondjes heb je ook wel eens. Het hoogte punt van de avond moest nog komen. Vanuit het riet schoven er vier karpers boven de voerstek van Matisse. Gelijk doken de koppen omlaag en de staarten omhoog. Dan weet je het eigenlijk al, dat wordt een vreetorgie, dat staat weer gelijk aan vangen. Al snel kromde de hengel van Matisse, het gevecht kon beginnen. Hij attendeerde me er op dat de drie andere karpers gewoon door gingen met azen. Het klonk me dan ook als muziek in mijn oren dat ik het er maar even moest proberen, ik red me wel en met een brede glimlach ging hij door aan de dril.

Of het nog niet genoeg was, ook dit verprutste ik weer. Voor ik goed en wel door had waar ze aan het azen waren liet ik ze schrikken, kans bekeken. Wat een kloteavond voor mij! Gelukkig kan ik ook genieten van andermans vangsten en besloot om maar te gaan assisteren bij de dril. Al snel bleek er aan de andere kant van de lijn een zeer gewaardeerde bewoner van dit water te hangen. Niet de grootste, wel een van de mooiste! Na een paar minuten kon ik het net onder de mooie spiegel schuiven. Wat een fraaie vis zeg. Met een gewicht van 12kg een erg mooie vis en een erg mooie afsluiter van de avond.

Martijn.