Gepen aan de Oosterschelde!

De jeugd heeft de toekomst, toch? Daarom neem ik ze graag mee naar het water. Zaterdag 28 juni organiseerden wij een jeugddag die in het teken stond van het zoute water. Samen met een ander bestuurslid van onze plaatselijke hengelsportvereniging organiseerde wij deze geepavond. Geep is betrekkelijk gemakkelijk te vangen en visueel is het een super sportvis. Met zijn acrobatische capriolen weet hij menig kinderen te enthousiasmeren. Dit vinden ze echt gaaf, of vet, hoe zeg ik dat ook al weer?? 

Naast een paar volwassenen zijn er vandaag 7 kinderen bij. Op mijn dochter na hebben ze geen van alle ooit een geep gezien, laat staan gevangen. Sommige hebben hun huiswerk goed gedaan, zij weten al wat over het vissen op geep en hebben ook de juiste spullen bij. Andere hebben wat kleine aanpassingen nodig en zijn dan ook snel klaar om te vissen. Een stripje zalmhuid dient als aas. Dit blijft goed hangen, ook na een aanbeet, en werkt prima. Zelf heb ik nog wat kweekzagertjes gehaald, je weet maar nooit…. Mijn hengel heb ik thuis gelaten, aan vissen kom ik toch niet toe. Hier en daar mee kijken, aanpassen, ontwarren, knopen en hopelijk ook nog onthaken, ik heb mijn handen wel vol vandaag. Op de achtergrond staat natuurlijk wel mijn spinhengel te wachten op enige actie. Misschien komt er nog wat makreel of een paar zeebaarzen voorbij.

Een mooie bruinvis zwom niet ver uit de kant, we konden hem goed zien. Zou hij of zij ook op zoek zijn naar de gepen? Hoewel het erg mooie vissen zijn om naar te kijken heb ik liever dat hij weer omdraait.

Wanneer iedereen staat te vissen ga ik het rijtje af, de dobbers zijn overal wel in orde, de onderlijnen daar in tegen kunnen wat verbeterd worden. Gelukkig zitten er genoeg reservelijnen in mijn koffertje. Dan daar de eerste voorzichtige beet, een beetje geprul met het aas en weg geep. Daarna nog een keer. Totdat het een half uurtje later raak is, iedereen in rep en roer! 

Het is natuurlijk ook spannend als er een vis boven het water uit springt. Het is een klein geepje toch valt er wel het een en ander over te vertellen. Vooral de lange bek met vele kleine scherpe tandjes en de groene schubben blijken op te vallen bij de vissertjes. De haak zit er maar net in, die kan dus gewoon weer terug. In de anderhalf uur daarna vangen ze op een na allemaal een of meerdere gepen. De meeste kunnen terug, andere hebben te diep geslikt en gaan door als aas. Kunnen ze gelijk eens naar de groene graten kijken.

Dan komt er de klad in, er is geen geep meer aan te zetten tot een aanbeet. Dan wordt het onrustig. Gelukkig kunnen we altijd nog op krabben gaan vissen. Dat is heel simpel: een touwtje, al dan niet voorzien van een haak met daaraan een stuk geep. Die hang je in het water en wacht tot een krab er van komt eten. Die laat je even doen en dan haal je hem voorzichtig op. Peuren heet dat! Wat een lol hebben ze dan weer ineens, de hengels worden vergeten. Een paar krabben worden bewaard om eens nader te bekijken, de rest gaat terug.

Het loopt al tegen zeven uur aan, het wordt frisser en op de achtergrond komen de regenwolken dichterbij. Ook de vangst is niets meer, een goed moment om de spullen op te ruimen en te vertrekken. Het was een erg mooie dag, de jeugd ving de vis, de begeleiders konden hun hengel ongedane zaken weer opbergen. Mijn spinstok stond onaangeroerd op de plaats waar ik hem begin van de middag gezet had. Geen nood, die komt nog wel aan de beurt.

Vanavond is het voetbal Nederland-Mexico, ik ben benieuwd. Daarna rijdt ik snel naar het water, kijken of ik nog een karper op de pen kan krijgen, druk zal het niet zijn neem ik aan.

Martijn.

Het riviertje.

Dan is er nog een riviertje in de buurt, er zit een mooi bestand aan karper. Er zijn alleen twee nadelen om met de pen te vissen: als het er niet stroomt kun je er lekker je pennetje te water laten alleen is de bijtlust stukken minder dan wanneer het wel stroomt. Als het er wel stroomt, stroomt het vaak zo hard dat het pennetje niet blijft staan of dat er te veel drijfvuil het vissen erg lastig maakt. Toch blijft het een uitdaging voor me. Gewapend met de penhengel, net, mat, voer en een tasje klein materiaal sta ik op een avondje aan het water. In de verte zit een visser, verder is er niemand te zien. Ik maak een voerstekje op een ondiepe plaat. Ik loop naar de overkant en maak twee voerstekjes op het wat diepere water. Vanuit deze positie kan ik mooi het andere stekje in de gaten houden. Als er hier vis komt moet ik het toch wel zien. Ik zit heerlijk verscholen tussen de bossen, niemand die me ziet. Het pennetje dans tegen een balk die bedoeld is om het drijfvuil uit de vistrappen te houden. Het is een zijtakje van de rivier waar het net iets meer stroomt dan op de hoofdrivier. Een maiskorrel en een kikkererwt op de haak moet de karpers overhalen tot een aanbeet.

Al snel de eerste tikjes op mijn dobber. Daarna zakt hij weg en sla ik raak. De vis schiet naar boven en springt een meter boven het water uit. Ik kan niet goed zien wat het is, maar ik verwacht een dikke winde. Na een leuke dril blijkt het een dikke kopvoorn te zijn.

Die vang je hier niet veel, maar wat zijn het sterke vissen! Het ziet er hier hoopvol uit, ik vis hier nog even door. Drie platte later zie ik actie op mijn ondiepe stek, een of meerdere vissen hebben het voer gevonden. Een nadere inspectie maakte al snel duidelijk dat het een schooltje brasems was. Niet mijn doel, maar even snel een van de voerstek halen kon ik echt niet laten. Een minuutje later lag er dan ook een op de kant. 

Snel weer terug naar de balk. Daar ving ik nog een paar brasems en dan eindelijk….. een dikke karper gaf flink tegen gas. Na een paar minuten kon hij geschept worden, maar daar dacht vriend karper anders over. Met een flinke staartslag veraste hij me compleet en wist de takken van een overhangende boom te bereiken. Vast, pats en weg vis…. Balen, maar ik heb me vanavond kostelijk vermaakt! Tijd om in te pakken en richting huis te rijden, de rest van de week wordt het weer hard werken.

Volgende week staat er een geep/makreelsessie op de planning, kijken of dat wat gaat opleveren.

Martijn.

Struinen met de pen!

Struinen met de pen.

de laatste tijd valt het niet mee om wat uurtjes vrij te maken om weer eens achter de karpers aan te zitten. Werk, gezin, vakantie, vaderdag, altijd wel een reden om niet naar de waterkant te kunnen, helaas. Afgelopen week konden we er dan toch weer eens op uit. Al een tijdje hebben we onze zinnen staan op een watertje aan de rand van de “Roompot”. We hebben er al eens wat karpers gespot. Matisse wist er zelfs al een te vangen.

Overdag willen we er niet vissen, te veel wandelaars en andere natuurliefhebbers, liefst zonder pottenkijkers doen we ons ding. Zaterdagavond vertrokken we dan ook pas om 22uur. Bij het laatste ligt legden we wat voerstekjes aan, daarna gingen we aan de slag. Al vrij snel tekenen van de eerste karper op onze stek. zijn staart roerde het wateroppervlak, een teken dat hij aan het vreten is, normaal gesproken…. Deze schoof opvallend snel over de voerstek heen, van links naar rechts en weer weg. Enkele keren, de gehele avond lang, af en toe waren ze wel met zijn vieren. Ons bleef onaangeroerd, vreemd want hier vissen we in 90% van de gevallen mee en meestal levert het ook wel wat op. Ander water andere interesses van onze geschubde vrienden? Wie het weet mag het zeggen. Muggen hadden wel interesse in ons! Beide z’n 10-12 bulten op ons handen en nog wat in ons gezicht. Vooral de volgende nacht had ik er aardig last van, volgende keer maar wat spray of andere rommel tegen muggen mee.

Dinsdag liep alles gesmeerd op het werk, ik was dan ook aardig op tijd thuis. Ik had enorm veel zin om te gaan pennen. Ook Matisse had geluk en kon nog even gaan vissen. Na zaterdag wilden we beide weer eens een mooie vis scoren, er werd dus gekozen voor een bekend watertje waar we de plekjes ondertussen wel weten. Om 2030 uur arriveerde we aan het water. Niemand te zien, mooi, eerst maar wat stekjes aan leggen dan. Beide voerden we ons beste plekje aan, daarnaast nog twee andere plekjes. Die werden eerst afgevist. Zit ik net lekker te vissen, komt er weer iemand achter je staan die niet snapt dat hij rustig moet zijn tijdens het vissen. Nou, dat dobbertje staat dicht tegen de kant, wil je gras vangen, vraagt hij? Gelukkig snapt hij al snel dat ik liever niemand achter me heb en vertrekt. Rust, maar hier komt even geen vis meer. Matisse zit ook nog op zijn eerste stekje, maar de karper die zich daar even liet zien is ok verdwenen. Tijd voor een wissel, maar stek 2 geeft ook geen vis, ook niet bij Matisse.

Ondertussen lopen er twee kunstaasvissers rond het water. Beide verspelen een vis, jammer voor ze, maar dat hoort erbij. Het begint zachtjes te regenen als we naar stek drie, naar onze mening de beste van het water, lopen. Ik vis op ongeveer 1,5 meter diepte, Matisse op een halve meter of zelfs nog wat minder. Mijn enige beet van die avond kreeg ik al vrij snel, de dobber stak op en liep vervolgens mooi en geleidelijk weg. Op het moment dat ik sloeg bleef mijn lijn achter een rietstengel hangen, de vis voelde weerstand en weg was hij of zij. Misschien had ik Matisse ook niet moeten uitlachen toen hij keer op keer een gat in de lucht sloeg….    …..hij sloeg zelfs een keer aan met de beugel open!? Maar ja, zulke avondjes heb je ook wel eens. Het hoogte punt van de avond moest nog komen. Vanuit het riet schoven er vier karpers boven de voerstek van Matisse. Gelijk doken de koppen omlaag en de staarten omhoog. Dan weet je het eigenlijk al, dat wordt een vreetorgie, dat staat weer gelijk aan vangen. Al snel kromde de hengel van Matisse, het gevecht kon beginnen. Hij attendeerde me er op dat de drie andere karpers gewoon door gingen met azen. Het klonk me dan ook als muziek in mijn oren dat ik het er maar even moest proberen, ik red me wel en met een brede glimlach ging hij door aan de dril.

Of het nog niet genoeg was, ook dit verprutste ik weer. Voor ik goed en wel door had waar ze aan het azen waren liet ik ze schrikken, kans bekeken. Wat een kloteavond voor mij! Gelukkig kan ik ook genieten van andermans vangsten en besloot om maar te gaan assisteren bij de dril. Al snel bleek er aan de andere kant van de lijn een zeer gewaardeerde bewoner van dit water te hangen. Niet de grootste, wel een van de mooiste! Na een paar minuten kon ik het net onder de mooie spiegel schuiven. Wat een fraaie vis zeg. Met een gewicht van 12kg een erg mooie vis en een erg mooie afsluiter van de avond.

Martijn.