Korsten, wind en roofblei!

Tijdens het vissen op roofblei kwam ik Niels weer eens tegen, dat was al weer enige tijd geleden. Al snel raakte we in gesprek over onze visserij met brood, Niels vond het maar wat interessant en zou gaar eens mee gaan. Zo gezegd, zo gedaan. Afgelopen zondag spraken we dus af om te gaan korsten op winde en karper. Helaas stond er erg veel wind en het vertrouwen was dan ook ver te zoeken bij mij. Maar wie weet ligt het water er wat rustiger bij. Aangekomen aan het water bleek dat dus niet het geval te zijn en zag het er bijna onmogelijk uit.

Als ik richting Niels loop naar de afgesproken plek blijkt het niet Niels, maar Tonny te zijn, hij probeert een vis met het pennetje te verleiden, maar ook dat valt tegen met die harde wind. Als Niels arriveert besluiten we met zijn drieën richting de “korstenstek” te lopen. Daar aangekomen strooien we een aantal sneeën brood over het water. Normaal drijven die langzaam met de stroom mee, maar nu vliegen ze met de golven mee en in no-time drijven ze strak tegen de kanten, kansloos dus! We voeren dan ook vooral tussen de takken en tegen het drijfvuil aan, daar blijft het tenminste wel liggen en zijn vaak ook de beste stekken, vooral voor karper.

Het weer is niet verkeerd, we hebben brood genoeg, vissersverhalen genoeg en we zijn er toch, we strooien dus maar even door. Het verbaast ons als we plots een ferme klap horen in de buurt van de korsten. Wanneer dit zich herhaalt staan we op scherp. Even later blijkt dat er toch een vis geïnteresseerd blijkt te zijn in de korsten. Niels bijt het spits af, hij probeert deze vis te pakken. Door de wind blijkt het allemaal wat lastiger dan gedacht, maar na een aantal worpen is het raak en goed ook. De vis vliegt van links naar rechts en is behoorlijk sterk. Een karper is het niet, een winde evenmin, die vechten beide toch echt wel anders. Er beland dan ook een heuse roofblei in het net en met zijn 66 cm een mooie ook nog. Dat gebeurd niet vaak op de korst! Na het nemen van de foto’s krijgen we geen enkele vis meer te pakken op de korst. Ze zitten er wel, pakken af en toe een korstje, maar daarmee is het dan ook wel gezegd ook.

Na heel wat ergernissen besluit ik het anders aan te pakken. Ik monteer een dobber op de lijn, wat loodhageltjes er onder en een pluimpje brood er aan. Dit biedt ik tussen de korsten aan op 30 cm diepte. Binnen een minuut heb ik beet, aar sla te vroeg, balen. De keren er op sla ik steeds een gat in de lucht. Ik besluit langer te wachten, behoorlijk lang en dan is het wel raak. Weer een roofblei, iets korter dan de vorige, maar nog steeds een prima vis.

Wanneer de vis weer zwemt en ik een nieuwe pluim brood aan de haak doe slurpt er een karper twee korsten aan de overkant weg. Ik bedenk me geen seconde en werp er boven op. De karper bedenkt zich ook geen seconde en het geheel verdwijnt richting de bodem. Ik zie mijn lijn verdwijnen en zet snel de haak. Een mooie boerenkarper geeft prima sport op een spinhengeltje, geweldig.

Dan is het echt gedaan. Het laatste uur gebeurt er niets meer. Tonny baalt, hij vangt vandaag niets, maar we gaan snel terug, dan mag Tonny de eerste vangen, zo blijven we er allemal plezier in houden….

Martijn.