Met korsten en vlokken!

Het is alweer een tijdje geleden dat we een blog hebben uitgebracht. Het is niet zo dat we niet gevist hebben de afgelopen maanden, maar wel een stuk minder dan anders. Ook zijn we met een visserij bezig geweest waar we eens een keer niet over schrijven, want ook wij houden wel eens iets voor ons eigen….. Nu het goede weer er weer aan komt zijn we vast wel weer vaker aan het water te vinden en delen we de meeste info weer met jullie.

Het goede weer is dit jaar vrij vroeg, twee weken zon in maart komt niet vaak voor. Eigenlijk is het nog een beetje vroeg in het jaar, maar het goede weer heeft het water al enigszins opgewarmd en de vissen langzaam wakker geschud. We krijgen weer de kriebels, we willen weer eens wat vangen met een pluimpje of korstje wit brood, tijd om te struinen dus!

Aangekomen bij ons favoriete riviertje strooien we wat klein gescheurde sneeën brood op het water. Een stuk of vier sneetjes volstaat voorlopig. Langzaam drijven ze mee op de stroom, gelukkig zijn er geen vogels of eenden te bekennen, enkel het ijsvogeltje laat zich zien. Als de korsten uit het zicht zijn herhalen we dit proces en nog eens, en nog eens. De hengels zijn ondertussen klaar gemaakt. Een haakje 8 aan de lijn volstaat om de korst te presenteren en zowel de windes als de karpers haak je er prima op.

Na anderhalf uur het water afgetuurd te hebben op ook maar enig teen van leven beginnen we sterk te twijfelen. Het water is ook nog zo koud, misschien hadden we beter in de middag kunnen gaan vissen in plaats van in de avond? Omdat we niet willen vissen voor er overtuigend op de korsten geaasd wordt hebben we nog niet een worp gemaakt. Maar er komt verandering in….

Als ik wat gesmak hoor moet ik op onderzoek uit, maar zie niet bijzonders. Als ik het even later weer hoor merk ik een winde op die wat korsten tussen de takken uit plukt. Een paar afgedreven korsten zijn blijven haken in de takken van een omgevallen boom. Ik voer gelijk twee sneetjes brood. Samen met mijn broer wacht ik tot de korstjes bijna op zijn, dat is het moment om je haakaas aan te bieden. Maar voor we in kunnen gooien verschijnen er nog wat windes en de korsten zijn plots verdwenen. Nu moeten we voedselnijd zien te creëren, dan maak je de meeste kans om meerdere vissen te pakken. Vier sneeën brood verder gooi ik mijn korst een klein beetje stroomopwaarts. Langzaam drijft het richting de takken, maar ruim van te voren sluiten twee dikke zwoele lippen zich om de korst en twee seconde later zet ik de haak, hangen!

Een winde van ruim 50 cm is de pineut. Even naar het vogeltje lachen en hij mag weer terug. Al snel verschijnen de overige windes weer bij de korsten. In luttele seconde pak ik een tweede vis, weleens waar een kleinere winde, maar niet minder leuk natuurlijk. Omdat we maar met een hengel per stekje vissen geef ik de hengel snel door aan Jasper. Hij doet wat ie moet doen en vangt een nog grotere winde, wat een bak zeg. Helaas bloedt de vis behoorlijk en we besluiten dan ook geen foto meer te nemen, hij staat toch al op de Gopro. Hier sluiten we ook mee af.

Een paar dagen later ga ik met Geert, hij wil ook wel eens een winde op de korst vangen, maar die bleken vandaag niet echt veel zin te hebben. Ze cirkelen wat rond onder de korsten en happen af en toe een korstje weg. Het zijn er genoeg, maar azen den ze niet echt.

Na heel wat sluipwerk, worpen en getier weet ik toch een mooie vis te vangen, maar daar was de koek ook mee op, althans, de windekoek dan toch.

Geert besluit om een vlokje 30 cm onder de korsten aan te bieden, geen slecht idee. Zeker niet als zijn dobbertje de diepte in gaat en zich een enorm vechtlustige en nog mooiere schubkarper zich meld. Geert is het mannetje vandaag. Uiteraard wil ik niet achter blijven en strooi maar weer wat korsten, ik lijk zwarte piet wel…..

Slurp, smak en hangen, de tweede karper van de avond is voor mij, een leuk maatje, ik ben er blij mee!

Als ik op maandagmiddag na een vrijgezellenfeest met een enorme kater aan het water verschijn begrijp ik zelf niet goed wat ik er doe, op bed blijven liggen zou een goede optie zijn geweest, maar dan blijf ik zeker visloos. Ik strooi maar weer met de korsten. Het duurt twee uur voor ik mijn eerste worp maak, weer die windes die eigenlijk niet willen, ik krijg ze ook niet te pakken. Verder op onder wat takken meldt zich een karper. Hij slurpt alle korsten naar binnen, ook van de volgende snee en de twee sneeën daarna verdwijnen direct. Ik werp richting de bossen, de stroom doet de rest en bij de eerste takken is het raak, weer een mooie schub! Ik moet het weer even laten rusten en trek me terug. Ondertussen blijken de korsten onder de andere boom ook verdwenen te zijn, ook hier is het kinderspel en pak ik direct een leuke schub.

Dan neemt de kater de controle over, ik besluit om te stoppen en richting huis te gaan, er komen nog kansen genoeg!

Martijn.