Prachtige dag op de Westerschelde

Na het uitbrengen van de eerste twee succesvolle boeken over het bootvissen op de Oosterschelde en de voordelta zijn Nico en Wim(de kleine bootvisser) nu bezig met de voorbereidingen voor hun nieuwe boek. Dat zal gaan over het vissen op de Westerschelde. De veelzijdigheid van de Westerschelde moet zeker genoeg schrijfmateriaal opleveren als je het mij vraagt.

Nu hebben Nico en Wim veel ervaring op het zoute water, maar om een beetje op weg geholpen te worden hebben ze de hulp van Hank ingeroepen. Hank is eigenaar en schipper van de Wiesje, een prima catamaran speciaal ingericht voor het vissen op het zoute water.  Vandaag voeren we uit met 10 vissers, Wim nam de taak als fotograaf op zich en Nico moest helaas werken vandaag(sorry Nico, maar je hebt wat gemist…)

Als ik rond de klok van 7.30 arriveer aan de binnenhaven van Vlissingen weet ik niet goed waar ik moet zijn. Na een extra rondje zie ik een paar vissers wachtend op de kade, daar zal ik moeten wezen. Vandaag ben ik alleen, gelukkig zie ik in ieder geval een bekend gezicht, Peter Dohmen een zeer ervaren zeevisser en hoofdredacteur van diverse visbladen. Het ploegje vandaag is wat gemengd, half Belgisch en half Nederlands. 

Om 8uur vertrokken we dan richting de eerste stek. De visserij vandaag zal een beetje divers worden, wat plat- en rondvis en een paar uurtjes haai.

Toeval of niet vandaag hebben we een Nederlandse kant(stuurboord) en een Belgische kant(bakboord) op de boot, alleen Paul durfde het aan om naast de ervaren Belgen plaats te nemen. Met mijn 37 jaar bleek ik vandaag toch de jongste aan boord te zijn, hoewel ik al 20 jaar zee ervaringen op heb gedaan vielen die in het niet bij de andere vissers. Ik overdrijf niet wanneer ik zeg dat twee deelnemers toch wel over de 80 jaar heen gaan, twee echte zeevissers! Daarnaast dan ook nog Peter en haaientemmer Koen de Bievre.

Hank nam nog even de dag planning door, in de ochtend proberen we platvis en wijting en in de middag een paar uurtjes haai, beide erg leuk om te doen, maar de haaienvisserij is toch meer mijn visserij. Na een voorspoedige tocht zakte het anker en kon er gevist worden. Ik koos voor een onderlijn van drie stalen afhouders met daar tussen loodjes van 8 gram om alles goed tegen de bodem te houden, voorzien van een haakje 4. Het zijn geen onderlijnen om snel mee te vissen, maar wel om het aas secuur tegen de bodem aan te bieden. Snel vissen is vandaag ook niet nodig, het is immers geen wedstrijd, maar een gezellig onder onsje met als doel wat informatie en foto’s bij elkaar te scharrelen. Al snel kreeg ik de eerste aanbeten, Hank werd er helemaal zenuwachtig van en opperde me om snel op te draaien. Aangezien ik drie haken vol wilde hebben besloot ik om het boeltje maar te laten liggen, plots begon het overal aan boord rumoerig te worden. Weet ik veel dat met de eerste vis ook de koffie geschonken wordt, snel binnen draaien dus. De schar leverde een heerlijke tas koffie op.

Hier en daar kwamen wat scharren, wijtingen en wat bot naar boven, maar echt los ging het niet. Verkassen naar de tweede stek leverde ook niet veel meer op. In eerste instantie werd er gesproken om dan maar wat eerder naar de haaienstek te gaan, maar daar stroomde het nog wat hard. Hank wilde nog even, om de tijd te doden, een andere stek aandoen, een stuk ondieper dan de vorige twee stekken. Hier ging het even helemaal los, regelmatig trokken we dan ook twee of drie vissen tegelijk naar boven, alle weer schar, wijting en bot. Het was een groot feest! Toch bleef ik even wat achter met de vangsten en besloot het wat subtieler aan te pakken. Onverzwaarde afhouders van 0.6mm draadstaal met een haakje 6. Om het geheel toch goed tegen de bodem te krijgen gaf ik behoorlijk wat lijn. De wissel bleek te werken en de toppen stonden regelmatig weer te trillen.

Langzamerhand  werd het dan toch weer tijd om richting de haaien te vertrekken, mochten we nog een serieuze poging willen wagen konden we maar beter vertrekken. De reistijd gebruikte ik om mijn vertrouwde haaienlijntjes te monteren, dezelfde als de verzwaarde scharlijnen, maar dan wat steviger geknoopt en een grotere haak. Groot is bij mij toch nooit groter dan een maatje twee, groter hoef je echt niet te gaan, als het maar een stevige haak is. Naast deze hengel besloot ik nog een hengel voorzien van een stuk makreel bij te leggen, zo maak je kans op een ruwe haai, een andere soort die tot wel 180cm kan worden. Het zou wat zijn als we het geluk hebben… Op deze stek ligt ergens een mooi wrakje, hopelijk zit daar wat extra vis en met een beetje geluk vangen we wel een gulletje. Peter kon het wrak prima aanwerpen, hij ving geregeld een mooie steenbolk, de gul kon dus niet ver weg zijn. 

Plots was het Paul die de eerste haai aan zijn haak kreeg. Na een leuke dril kon hij de felbegeerde Noordzeekanjerbadge-waardige gladde haai beetnemen. Met zijn 91 cm een geweldig mooie vis. Daarna werden de vangsten beduidend minder, maar wijken van mijn hengel is er tijdens het haaivissen niet bij. Voor je het weet slaat je top krom en moet je aan de bak. Sta je dan niet bij je hengel is de haai gevlogen, al dan niet met een deel van je onderlijn nog in zijn bek.

De haaien zaten er dus en vaak heb ik dan het geluk er ook een te mogen vangen. Vandaag bleef het lang uit, maar plots een flinke aanbeet die direct mijn top helemaal krom trok. De hengel lag al op schoot voor als dit zou gebeuren, de dril kon dus direct beginnen. Het stevige gebonk verraden een beste vis. Geregeld deed de slip prima zijn werk. Een flinke weerstand deed ons vermoeden dat Peter vandaag zijn tweede Noordzeekanjerbadge uit kon gaan reiken, maar daarvoor kwam deze dame twee cm te kort. Aan de onderste haak bleek ik nog een leuk net maats gulletje te hebben hangen, maar deze kon helaas net niet mee in het schepnet en viel terug in het water. Geen nood, de buit was immers binnen.

Het laatste uur was erg mager, niemand klaagde daar meer over. Iedereen had zijn vis gevangen, twee haaien aan boord, prachtig weer en een flinke dosis gezelligheid maakte deze dag tot een van de betere visdagen, wat hebben we toch een heerlijke hobby.

Met dank aan Nico en Wim( http://dekleinebootvisser.blogspot.nl/ ), alle mede vissers en natuurlijk aan Hank, geweldig goed gezorgd en als toetje een kilootje slibtong de man….

Martijn.

Naar de haaien!

Zaterdagavond 12 september was het dan weer zo ver: onze jaarlijkse avondtrip op de Westerschelde. Doel: haai en tong! Het clubje van elf bestaat uit een paar gedreven zeevissers, wat zoetwatervissers die een poging op de haai willen wagen en wat gelegenheidsvissers die vooral het plezier onder wat vrienden hoog in het vaandel hebben staan. En dan was er nog die ene wannabe-zeevisser…. Maar als dan je molen vast is geroest val je snel door de mand natuurlijk….

De groepschat die we via WhatsApp hadden aangemaakt stond af en toe rood gloeiend, de een had er nog meer zin in dan de ander. Al jaren gaan we met de Pirate2 van René de Back mee, een prima boot en een nog betere schipper! Steeds als we met de Pirate op pad gaan opperen we om eens als piraat verkleed te gaan, vandaag gaat het dan toch echt gebeuren. Niet iedereen vond het een geweldig idee de helft ging dus gewoon in hun viskloffie en de andere verkleed als piraat. Wij Brabanders zijn opgevoed met carnaval en weten dus prima wat verkleed partijtjes inhouden, er stonden dus ”echte” piraten aan boord. René vond het maar al te leuk met een stel van die gekke Brabanders.

Om 18 uur vertrokken we vanuit Vlissingen. Onderweg bleek het dat we door de gemene golven niet op snelheid konden varen en het op de beoogde stek toch wel wat hobbelig zou worden. De keuze was aan ons: doorvaren naar de beoogde stek of toch maar richting de ”grote haaien-stek”? Helaas valt er op de laatste stek buiten de haaien om bar weinig te vangen en mochten de haaien dan niet willen heb je wel een probleempje natuurlijk. Door varen en op een hobbelig zeetje gaan liggen is een nog groter risico. De kans dat de helft en zeker de niet ervaren zeevissers onder ons, snel ziek wordt is immers erg groot.  We kozen dus voor de stek dicht onder de kant, op jacht naar de grote haaien….

Op de basisschool heeft de groep van mijn dochtertje flessenpost gemaakt. Alle kinderen hebben tekeningen en brieven gemaakt. Daarna in een stevige plastic fles gedaan en deze goed geseald! Je begrijpt wel wie deze naar de Noordzee mocht brengen om hem in zee te gooien. Nou dat is graag gedaan uiteraard. Ik ben wel benieuwd of we er nog iets van vernemen, lijkt me leuk!

We weten allemaal dat piraten gek zijn op rum, Geert trok dus meteen de fles open en wat blijkt? Ook niet-piraten lusten rum, de toon was gezet. Na drie kwartier zakte het anker richting de 15 meter en kon er begonnen worden met vissen. Hans en Luuk hebben de minste ervaring op zee, voor Luuk was het de eerste keer geloof ik en Hans was al eens geweest, maar kwam toen niet verder dan een zeester en zou deze keer graag een vis vangen of op zijn minst toch een grotere zeester….

Uit ervaring weet ik welke onderlijnen er volgens mij het meest geschikt zijn voor het vissen op onze gladde haaien, stalen afhouders verzwaard met 10 grams loodjes voorzien van een haakje maat 4. Het hoeft allemaal niet groot en robuust te zijn. Als de haai na een aanbeet een meter van de bodem is kan hij zich niet meer vast zwemmen. Je hoeft nu alleen nog maar de vis naar boven te dirigeren, op je gemak om lijnbreuk te voorkomen. Helaas heb ik al vele haaien verspeeld zien worden door vissers die denken dat alle zeevissen met een pot dichte slip en zo hard mogelijk naar boven gedraaid moeten worden, vergeet het maar.

Hans die al dagen aan niets anders meer dacht dan aan haaien en zich helemaal in piratenkledij(goed bezig Hans) had gestopt werd meteen beloond! Een paar tikken op de top en een slap vallende lijn duidt op een behoorlijke vis, haai dus. Hans die veel ervaring op het zoete water heeft liet zich niet gek maken en dirigeerde de haai vakkundig naar boven. Eenmaal boven schoof de deckhand het net onder de vis, de eerste poging mislukte de tweede was raak, Hans zijn eerste haai was binnen en daar kwam hij voor. Dan gaat het zoals het moet gaan: meten, voorzien van een tag, fotograferen en netjes weer terug. Na alles weer een beetje op orde gebracht te hebben draaide Luuk ook een haai naar binnen, weliswaar niet zo groot als die van Hans, maar wel een haai en dat in het eerste kwartier…

Natuurlijk gaan de gedachte dan naar een grote vangst, zou het vandaag z’n dag zijn? Zullen we ons record van 11 haaien in een sessie kunnen laten sneuvelen? De verwachtingen waren groot. Hier en daar kwam er toch wat bijvangst op de kant, een schar hier, een paar wijtingen daar en een dikke tong voor Danny. Heeft Danny weer geluk, die vangt immers liever een mooie tong dan een haaitje. Na een uurtje bleven de aanbeten uit, na twee uur nog en aan het einde van de avond hadden we maar weinig bij gevangen. De vliegende start bleek dan toch niet het teken van een visrijke avond te zijn. De avond was prachtig, droog, lekkere temperatuur, aangenaam gezelschap alleen erg weinig vis, maar dat kan gebeuren natuurlijk.

Volgend jaar weer een poging en zelf heb ik komende zondag een herkansing op de Westerschelde, maar daarover later meer….

Martijn.

Van alles wat!

Het is alweer een paar weken geleden dat ik iets geschreven en geplaatst heb. Hoe dat komt, drukte, altijd maar weer die drukte. Aan het vissen ligt het niet, ik ga er wekelijks op uit, soms wat vaker dan een keer…

De laatste tijd heb ik vooral met mijn dochter gevist. Ondanks dat ze nog maar zeven jaar is, heeft ze toch al enige ervaring met het vissen. Gelukkig heeft ze er veel plezier in. Vooral vissen in het donker vind ze super leuk. In de vakantie moet dat dan ook geen probleem zijn vroeg opstaan is toch geen must. We besluiten dus op paling te gaan vissen, maar dat vind ze toch even een vreemde vis, net een slang, maar dan niet gevaarlijk. Na het hoognodige te hebben bekeken op Youtube is ze om en gaat ze ervoor. Met een paling op de foto is het doel. Eerst moesten we nog even bij Coen langs, hij heeft een dikke karper gevangen en er meot een foto gemaakt worden. Benthe wilt uiteraard ook met de vis op de foto, niet zelf gevangen, maar wel een pracht foto!

Een langzaam stromend riviertje met mooie brede bermen biedt perfecte vismogelijkheden.

Beide nemen we een hengel voorzien van een dobber waar we ook nog een breekstaafje in kunnen doen wanneer het donker wordt. Benthe weet heel goed wat uitpeilen inhoud en zet de haak keurig tegen de grond. Ik leer haar dat we voor paling iets meer op de bodem moeten vissen en de dobber omhoog moeten schuiven, zo gezegd zo gedaan.

Het liep echter voor geen meter vanavond en haar allereerste palingavond leek in de soep te lopen. Toch was er zat te genieten, haar eerste vallende ster, eerste vleermuis en al die lekkernijtjes maakte de avond tot een hele mooie. Toen het tegen elven liep was het toch echt de hoogste tijd om te vertrekken. Terwijl mijn hengel al opgeruimd werd gebeurde het dan toch nog. Wat voorzichtige tikken op de dobber en even later een mooie wegloper. Benthe wist haar eerste paling te vangen en wat was ze trots!

Nu zit het mij zelf niet lekker als ik een vissoort niet te pakken krijg, tijd om eens serieus achter de paling aan te gaan. Bewapend met een koffertje, stoel, wormen en een matchhengel keerde ik terug. Helaas was de stek bezet en kwam ik terecht aan een kanaal in de regio. Nooit gevist dus eerst maar eens peilen. Al snel bleek er een steil talud te liggen geheel bestaand uit stenen. Net over het talud was de bodem schoon, aan de overkant exact het zelfde.

Om een lang verhaal kort te maken: ik heb in mijn leven nog nooit zoveel paling weten te vangen als in enkele sessies hier op het kanaal. Andere visser komen hier maar weinig, het is er immers niet echt gemakkelijk om te vissen. Hoewel ik best eens een visje mee naar huis neem ben ik echt geen broodvisser, zeker niet als de vis een beschermende status geniet, terug zetten die palingen dus!!

Opvallend waren de felle harde aanbeten die we geregeld kregen en die we keer op keer miste, en prikte de haak dan toch bleek de vis te groot om te landen. Tijd om andere vissoorten te belagen dus. Vermoedelijk waren het dikke snoekbaarzen, Bas had er immers al een leuke weten te vangen op zijn picker.

De eerste sessie wisten we ieder een aanbeet uit te lokken, maar helaas niet te verzilveren. De keer daar op ging ik terug met mijn broer. Na twee uur nog geen stootje gezien. De boot die door het kanaal voer schudde de snoekbaars voor even wakker en kreeg ik plots een aanbeet. De lijn rolde behoorlijk van de geopende molen. Na een seconde of dertig schatte ik dat het staartstukje van de voorn wel geheel in zijn bek zou zitten en zette de haak succesvol. Na een super mooi gevecht lande Jasper(niet geheel vakkundig, maar toch) een hele beste snoekbaars, Bam 85cm!

De eerste en de laatste week van de vakantie verbleven we in Zeeland en Zeeland staat voor mij gelijk voor zeebaarzen. Helaas speelde de wind beide weken parten en bleven er maar heel weinig uurtjes over om mijn favoriete stekken te bevissen. De eerste avond miste ik een baars, jammer, maar snel ving ik een andere vis, een vis die ik in Nederland nog nooit wist te vangen: een lipvis. Met zijn 35cm geen hele grote, maar wel een hele leuke om te vangen. De laatste avond kwam Joran nog langs om een avondje met kunstaas op zeebaars te vissen. Na honderden worpen stond de teller bij beide op een scholenbaarsje.

De eerste avond van de tweede week bleek de wind nog redelijk mee te vallen. Joran kwam langs om samen te smijten op zeebaars. Wederom was het weer geen succes deze keer. Het valt dit jaar toch al wat tegen met de zeebaars vangsten. Niet alleen bij ons, maar ook andere vissers hebben er last van. Overbevissing?

Aan het einde van de week was de wind gaan liggen prima om Benthe kennis te laten maken met het zeebaars vissen. Haar eigen werphengel werd voorzien van een 20 grams dobber en een zager. De eerste vis die Benthe beet kreeg was overduidelijk een zeebaars. Helaas wist ze de vis niet uit de blokken te houden met lijnberuk tot gevolg. Bij de tweede vis ging het wat beter, maar ook deze werd dan toch net niet geland. Ik stond erbij en keek er na. Verder dan een slijmvis ben ik helaas niet gekomen. Een klein visje, maar wel zeldzaam en nog niet op mijn lijstje!

Gelukkig heb je dan nog de Europoort en heb ik een plekje waar bijna altijd wel wat te vangen is. Joel, een vismaat waar ik 15 jaar geleden al mee op avontuur ging in Frankrijk wilde ook wel eens een zeebaars vangen. Na een moeizame start sloeg hij een gat in de lucht toen zijn dobber verdween. Snel terug gooien en even de tijd gunnen om het aas naar binnen te werken gaf ik als advies. Niet veel later lande hij een mooie baars van achter in de 40cm. Toen het helemaal donker was begonnen de baarzen ineens te azen. Joel ving er twee, Matisse ving er ook twee en ik wist er vijf te landen. Matisse wist met een pracht exemplaar van 73cm zijn PR scherper te stellen. helaas hdden we de camera vergeten en moeten we het doen met een telefoontje. jammer genoeg zijn er dan ook een aantal foto's niet erg goed gelukt, maar dat zal de pret niet drukken...

Ondertussen zijn we al weer aan het werk en kunnen we weer iets minder gaan vissen. Niet getreurd, we gaan immers nog ieder week en brengen weer geregeld verslag uit….

Martijn.