Als de karpers echt los zijn!

Wanneer ik op woensdagavond aan het water verschijn ligt het er prachtig bij. Windstil, een aardig zonnetje op het water en niemand te zien. Als ik bij mijn favoriete bochten aan kom spot ik zeker 20 karpers en een stuk of 10 windes, allemaal aan het luieren in de zon. Een pracht avond om met korstjes brood aan de gang te gaan, maar helaas, die heb ik niet bij me. Mijn doel is om een karper op de pen te vangen. Wellicht zullen de vissen later op de avond nog wel zakken en over gaan tot azen, op dat moment wacht ik. Ondertussen maak ik een viertal voerstekjes, bij het riet en tegen de overhangende bomen. Ik tuig mijn hengel op, peil mijn dobber uit en steek mijn schepnet in elkaar, althans dat wilde ik doen…. Ver……, mijn spreidblok vergeten. Met wat creativiteit verzin ik een oplossing en ga over tot het vissen op stekje een. Als de kapucijners de bodem raken duurt het tien tellen voor de dobber langzaam wegloopt. Wanneer ik de haak zet merk ik dat het geen karper is, een brasem evenmin. Als er een roofblei boven komt ben ik verbaast en toch weer niet, tegenwoordig vangen we ze overal op….. Bij de eerste poging hem te scheppen dondert mijn net al in elkaar na flink wat gehannes lukt het me toch deze vis te scheppen. Snel onthaak ik hem en zet hem terug. Een karper scheppen kan ik wel vergeten, er zit dan ook niets anders op dan naar huis te rijden, morgen een herkansing.

Op donderdagavond sluit Matisse aan. Bewapend met wat broden, een goed net, een onthaakmat en wat klein materiaal staan we aan de waterkant. De wind is vergeleken met gisteren behoorlijk aangetrokken. De korsten drijven snel naar de kant. Er gebeurd dan ook helemaal niets. De enige karper die wat korsten naar binnen slurpt zit diep tussen de takken, ik kan hem zien, maar het zou onverantwoord zijn deze te haken. Met nog een kleine 1,5 uur besluiten we de boel te pakken en naar de overkant te lopen. Daar mag Matisse laten zien waar hij zo goed in is, strak tegen het kantje vissen! Met strak bedoel ik dan ook echt de korsten maximaal 20 cm uit de kant te werpen. Zo blijven ze goed liggen en als je heel stil bent komen ze daar echt wel azen. Ik spot de eerste karper, binnen twee minuten. Helaas vertrekt hij weer. Niet veel later staat Matisse met een kromme hengel. Ik loop naar Matisse en probeer als het zo ver is zijn vis te scheppen, helaas mis en dan schiet hij los ook, jammer.

We hebben een prima keuze gemaakt, want bij mijn korsten, onder het kleine bosje, worden alle korsten weg geslurpt. Als ik er klaar voor ben zie ik net de laatste korst in zijn bek verdwijnen. Ik leg mijn korst recht onder de top waar de laatste korst verdween. 2 seconde later sluiten een paar zwoele lippen zich om de korst. Raak, pats, los, wat nu weer? Een gekruld uiteinde van de lijn is al wat rest. Slecht geknoopte haak, eigen schuld. Als ik een haak aan het knopen ben is het op de zelfde stek weer raak. Voorzichtig strooi ik wat extra korsten en vijf minuten later weet ik een mooi klein schubje te vangen. Snel een foto en terug. Weer wat korsten, wie weet zit er nog een. Af en toe heb je van die bosjes…. Ondertussen merk ik een winde op. Die zuigt letterlijk de korsten uit de brandnetels die in het water hangen, zonder chroom. Het is eenvoudig deze te pakken, nummer twee ligt op de kant.

Of het niet op kan vanavond, nummer drie meldt zich bij de bosjes, ook die weet ik snel te pakken. Iets groter dan de eerste, maar wel veel sterker, prachtig! Uiteraard strooi ik nog wat korsten, de volgende is voor jou Matisse laat ik hem weten. 10 minuten later nummer vier bij de bosjes, ik roep Matisse die graag even komt kijken. Als Matisse dan ook een karper op zijn eigen stek spot vangt hij liever die. Zo gezegd zo gedaan, Matisse met een kromme hengel en deze keer gaat alles wel goed! Vis nummer vier en karper nummer drie op de kant en dat in een uurtje tijd, dat gebeurd niet iedere keer.

De afspraak om volgende week weer eens te gaan is snel gemaakt, ik heb er al zin in….

Martijn.