Sharkatag 2016, in de blessuretijd!

Het vissen op haai is een visserij waarbij je het moet hebben van momenten. Net als in iedere visserij kan het moeilijk zijn om er een te verleiden. Het kan ook zomaar gebeuren dat er twee, drie of zelfs meer in een uurtje tijd aan boord komen. De stroming is erg belangrijk. Giert er een getijdenstroom waar je U tegen zegt, vergeet het maar. Valt de stroom geheel weg, vergeet het maar. De juiste momenten zijn als de stroom eruit gaat of erin komt, dan moet je scherp zijn.

Deze editie van Sharkatag vissen we twee dagen: de vrijdag lekker vrij vissen, op zaterdag verzorgen we de jeugdboot voor sportvisserij Nederland.

Matisse en ik staan op vrijdag op de Valkyrie. Samen met ons nog acht andere visser, al dan niet ervaren met het vissen op de starry smooth hound shark. Dat het een echte visserij om alles of niets zou worden bleek aan de gekozen stek. Zo dicht bij de Oosterscheldekering wordt er in de zomer niet altijd evenveel gevangen, zeker niet overdag. In de avond en nacht maak je nog wel prima kans op een mooie tong.

Vanwege zijn werk zat Matisse de afgelopen weken meer in het buitenland dan dat hij thuis was, erg veel tijd voor een goede voorbereiding had hij dus niet. Die taak nam ik op me.

Echt gezellig bleek het niet op de boot, er kwam weinig visserslatijn naar boven. Sommige hadden verwacht “wel ff een haai” aan boord te halen volgens mij. Valt dat even tegen als er dan niet eens een aanbeet komt, zelfs niet van een andere vissoort. In de ochtend komen er twee vissen aan boord, een schar en een horsmakreel. Matisse kreeg een aparte aanbeet. Wat tikken op de top, wat gerommel en weer wat tikken. Voor de zekerheid draait hij toch even binnen om te kijken of er geen platvis aan de haak hangt. Tot zijn grote verbazing voelt hij veel weerstand, maar geen duidelijke staartslagen die je bij een grote vis wel voelt. De gedachte gaan gelijk naar een of meerdere grote Noordzee krabben of een pluk wier. Na een aantal slagen krijgt de hengeltop toch flinke beuken te verwerken en blijkt er wel degelijk een vis van formaat aan de andere kant van de lijn te hangen, maar helaas. Het aaslijntje breekt, waarschijnlijk beschadigd door de krabben die het aas ook erg lekker vinden.

Als na de middag de stroom er uitgaat en de boot met de lijnen alle kanten op drijft zodat de visserij wel erg lastig wordt komen er toch wel wat negatieve reacties. Sommige hebben duidelijk de moed al opgegeven en dat terwijl we nog een prima kans gaan maken. Over een goed half uur gaat het weer wat stromen en maken we het laatste uur nog een prima kans. Helaas worden er al wat spullen opgeruimd en hoor ik dat er al vissers bij zijn die liever richting de haven varen dan dat ze door vissen. De ongeschreven regel dat we pas vroegtijdig huiswaarts keren als iedereen het er mee eens is komt me nu goed uit, Matisse en ik stemmen natuurlijk niet in, wij weten hoe belangrijk het komende uur is!  

Net voor het eindsignaal krijg ik een flauwe aanbeet op de top en draai ik een schar binnen, niet bijzonder, maar wel van de nul af. Veel tijd is er niet meer en ik besluit mijn laatste zagertjes te gebruiken. Een handje vol veel te kleine zagers die als reserve dienen lijken veel te klein, er gaan er dan ook zeven op een haaklijntje. Ik gooi zover mogelijk up-tide en geef zeker 15 meter extra lijn. Het duurt niet lang eer ik een goede aanbeet krijg, ik vloek nog in mijn eigen vanwege de gemiste aanbeet, maar zie al snel dat mijn lijn tegen de stroom in beweegt en dan kan maar een ding betekenen…..

Plots staat iedereen om mee heen, mijn buurman is zo beleefd om zijn hengels binnen te halen zodat ik de ruimte heb deze toch wel sterke haai uit te drillen. Het is een behoorlijk gevecht van geven en nemen. Na een aantal minuten win ik steeds meer lijn en vecht ik vooral nog tegen de stroming, af en toe geeft de vis nog wat tegenslag, maar als ik niet te veel druk zet gaat het helemaal goed komen. Als het net onder een mooie 90er glijdt ben ik dol gelukkig! Hoewel ik niet voetbal lijkt het toch echt op scoren in de blessuretijd…..

Na het noteren van gegevens, taggen en het vastleggen op de camera gaat het mannetje retour. De hengels die al op het dek lagen worden nu toch weer beaasd en ingeworpen, maar het is toch echt de hoogste tijd. De dag is voorbij. Met een dubbel gevoel keer ik terug naar de haven. Enerzijds heb ik een mooie vangst gedaan waar ik erg blijk mee ben, anderzijds vind ik het toch wel heel prettig als er een goede sfeer op de boot is, misschien nog wel belangrijker dan het vangen van een mooie vis…..

Martijn.