Voorjaars bakken!

Ieder jaar gebeurd het weer, als het water richting de tien graden gaat worden de windes actief, zij willen gaan paaien. Net als iedere rover schiet ook de winde zijn kuit in het vroege voorjaar. Zo heeft het pas uitgekomen broed even de tijd om wat te groeien en aan te sterken om vervolgens achter het broed van de witvis en karper aan te gaan, dat heeft de natuur perfect geregeld! Ook de windes zoeken ondiepe, plantenrijke zones op om daar kuit te schieten, daar moeten we ze dus zoeken. Na vier weken onafgebroken te hebben gewerkt heb ik deze maandag vrij gepland. De kans is klein dat er iemand aan het water zit op mijn favoriete stek en ik ben goed voorbereid, daar zal het dus niet aan liggen.

Helaas regent het in de ochtend behoorlijk, de plannen worden dus iets bijgesteld en pas tegen de middag als de buien wat minder worden vertrek ik. Het liefste bevis ik de windes op het ondiepe, maar daar hebben we de zon voor nodig en daar reken ik maar niet meer op vandaag. De winckle picker die bedoeld was voor het ondiepe blijft in de foedraal, de andere, iets stevigere picker moet het gaan doen vandaag. Omdat de windes echte opportunisten zijn als het om eten gaat maakt het niet veel uit waar je mee vist. Made, casters en mais is dan ook alles wat ik bij heb. Wel goed aas, geen naar ammonia stinkende maaien, maar netjes gewassen en gedroogde made voorzien van een heerlijk geurende poeder en casters die met aandacht gemaakt zijn. Ook de mais is een aantal keren ingevroren en ontdooid geweest, worden de korrels lekker zacht van….. van mais moesten ze vandaag overigens niets weten!

Na het bepalen van de stek loop ik m’n lijn nog even uit en markeer de lijnlengte met steunen, mocht ik lijnbreuk krijgen ben ik snel weer op de goede afstand aan het vissen. De lijn achter de clip en voeren maar. Ik kies er voor om mijn voer te verrijken met made en casters en dit niet in grote hoeveelheden, dat kan later nog, ik wil ze niet te veel opdienen natuurlijk….

Na zes korven en het opzetten van alle andere spullen monteer ik de onderlijn en beaas ik de haak met drie casters en fixeer deze met een grote made. Een grote hap, maar daar is een winde echt niet vies van! De dertig grams voerkorf blijft prima liggen, de stroming duwt de lijn strak waardoor de top mooi kromt, niets meer aan doen.

Nog voor ik mijn handen afgedroogd heb slaat de top krom, duidelijk een winde. Meteen schiet de vis naar links, maar veel haalt het niet uit, het net ligt al klaar voor deze uit de kluiten gewassen bak! Een dikke en hoge winde van achter in de vijftig glijdt al tegenstribbelend het net in. Bij de volgende worp duurt het iets langer, maar enkele minuten later glijdt er weer een winde van het zelfde kaliber in het net. Daarna gaat het allemaal niet zo enorm snel meer en mis ik een paar flauwe aanbeten, waarschijnlijk van brasems. Hoewel ik daar niet voor kom zou ik er nog wel een paar willen vangen. Om deze aanbeten te verzilveren besluit ik in een lus te gaan vissen, zo kunnen ze het aas goed oppakken en haken ze vaak zichzelf op het gewicht van de korf en zo geschiede het. Drie brasems, al dan niet voorzien van paaipukkels volgen. 

Na een stilte van een kwartier volgen er weer enkele windes afgewisseld door wat brasem een uur lang heb ik geregeld wat beten. De brasems bijten veelal flauw, de windes daar in tegen duiken als gekken op het aas, met prachtige aanbeten tot gevolg!

Aan het einde van de middag valt het stil, wat ik ook probeer een aanbeet zit er niet meer in, helaas, maar ik klaag niet. Met zes windes en evenveel brasems in drie uur vissen mag ik echt niet mopperen. ondanks de regen heb ik heerlijk zitten te vissen en heb ik prachtige vissen gevangen, mission complete!!

Martijn.