Ankervissen op de Westerschelde!

Zondag 10 december, rond de klok van 8 uur vertrekt de Pirate 2, van René de Back weer vanuit de haven van Vlissingen. Vandaag was Dave de schipper, René had het drukmet ander werk. Het doel van vandaag moesten we al bijstellen voor we überhaupt vertrokken richting zeeland…. Normaal valt er rond deze tijd wel een gulletje te vangen in de Westerschelde, helaas blijken ze dit jaar wat moeilijker te vangen, zeg maar gewoon niet! Uiteraard komen er hier en daar wel wat naar boven, maar wild is het niet dit jaar. Daar in tegen zit er wel genoeg schar en wijting, van mooi formaat, dat wel. 

De boot was goed gevuld, er stond een leuke mix van ervaren en onervaren zeevissers aan boord. Ook nu wordt er weer op het gemakje met een hengel per visser gevist, niets moet vandaag, lekker relaxed dus.

Wanneer de meeste boten die voor ons varen voor anker gaan besluit Dave nog een stukje door te varen. Wanneer ik met Dave de te bevissen stek bespreek laat hij weten dat hij de laatste dagen goed heeft gevangen op 9 meter diepte en die stek ligt een stukje verder op. Wanneer het anker is gezakt is het tijd om te vissen. Het eerste uur zal het niet bijzonder veel worden is de verwachting. Pas als rond 10.30 uur wanneer de ebstroom er in komt zullen we goed kunnen gaan vangen.

Dat mag nog even wachten want de koffie en bollussen worden geserveerd, die zullen we eerst maar eens nuttigen, daarna hebben we nog een aantal uren om te vissen.

Natuurlijk komen de eerste vissen al snel boven, ze zitten er dus! Iedereen weet wel een visje te vangen, vooral Bart, hij heeft de eerste doubletten al te pakken. Als de stroming dan helemaal weg is wordt het rustig. Ik besluit een piramideloodje van 100 gram te monteren en deze over de bodem terug te vissen tot ik wijting tegen kom en dat gebeurt. Ik weet aardig wat vissen te vangen op deze manier. Ad, onze Zeeuwse Brabander die ons net heeft voorzien van Zeeuwse bolussen laat zien dat hij de meest ervaren visser is. Die houdt niemand bij qua vangsten, gelukkig is het dan ook geen wedstrijd. 

Robert en Andre zitten tegen de kajuit, ze vangen nog niet de gehoopte aantallen, maar wel mooie maten. Later gaat het beter en vangen ze een mooie klus vis. Hans en Luuk hebben het prima naar de zin steeds meer maatse vissen belanden in de emmer. Hans, onze chef-kok, heeft plannen met de krabben, die gaan allemaal mee. Na twee dagen trekken op 80 graden heeft hij een prima krabbenfond weten te maken.

Geert heeft al heel wat zeeën en oceanen bevist, maar van een mooie schar of dikke wijting is hij nog steeds niet vies, terecht als je het mij vraagt. Joep en zijn broer staan achteraan stuurboord, een prima plekje om met de rest van de lijnen in de knoop te komen. Gelukkig weten ze van wanten en valt het vandaag allemaal wel mee. Ook daar wordt de emmer goed gevuld. Huub, onze stratenmaker en zijn vader vangen goed, vooral de scharren weten ze prima van de bodem te plukken. Elk jaar gaan ze wel een keer makrelen, echt vissen mag je dat niet noemen natuurlijk, makrelen doe je puur voor de “pot”. Vandaag moesten ze uptide-vissen, iets wat zeker in het begin niet al te makkelijk is, maar het ging buitengewoon!

Wie goed uptide vist maakt het meeste kans op schar, wie dat wat minder goed kon ving vooral wijting. Gaf je veel lijn, pakte je nog meer schar, minder lijn geven betekende wijting, we konden dus kiezen. Op een enkele puitaal na is er niets ander boven gekomen dan schar, wijting en ontelbare krabben. Gelukkig had Dave aas genoeg bij zich.

Dave blijkt een prima gastheer, niets bleek te veel gevraagd en bij alle hulp die nodig was stond hij dan ook klaar. Maar het beste wat hij vandaag heeft gedaan is toch echt de lunch verzorgen…. Want als je dan brood met saté, soep en wat te drinken voorgeschoteld krijgt hoor jet echt niemand klagen…. Top!!

Aan het einde van de dag bleken we allemaal ergens tussen de 25 a 50 maatse vissen gevangen te hebben, de een wat meer, de ander wat minder, who cares?? Helaas dan geen gul, maar wel een topdag en super gezellig, daar doen we het voor!

Martijn.

Popperdepop, wat een festijn.....

Joep ken ik van de hengelsportzaak waar hij destijds werkte, geregeld spraken we elkaar over van alles en nog wat binnen de visserij, maar zeebaars was een terugkerend onderwerp. Joep had er namelijk nooit op gevist, laat staan gevangen. Zelf ben ik in het seizoen erg gedreven in de zeebaarsvisserij, een afspraak was dus snel gemaakt. De eerste sessie liep op niets uit, beide een fint, maar zeebaars ho maar. Helaas was het seizoen vrij ver voorbij en zou hij dus nog een seizoen moeten wachten op zijn eerste zeebaars. Ondertussen maakte Joep mij wegwijs op een van zijn favoriete doodaas-water. Fijn om zo informatie uit te kunnen wisselen en zeker als je weet dat de stekken niet aan de grote klok gehangen gaan worden….

Als we ergens in mei het zeebaarzen weer oppakken hebben we al snel in de gaten dat het topseizoen van vorig jaar geen vervolg gaat krijgen. Hier en daar een visje en vooral klein. In de zomer trekt het wat aan, maar ook nu vooral kleine vissen. In het najaar gaan de vissen weer bunkeren en komen er ook wat grotere baarzen naar boven, tijd om weer eens met Joep op pad te gaan voor de winter zijn intrede doet.

Job wilt ook wel eens gericht op zeebaars gaan vissen, ook hij heeft dat nog nooit gedaan, hij sluit vandaag dus aan. Het is een prachtige zondag als we richting de Europoort rijden, de zon doet goed zijn best en wind staat er nauwelijks. Het doel van vandaag is simpel, een zeebaars voor Joep en een voor Job, dan zou de missie geslaagd zijn. Klink gemakkelijk, maar het blijven zeebaarzen…..

Stek een levert niets op, na een uur vertrekken we dus naar stek twee, ook daar is het geen vetpot, met moeite weet ik een zeebaarsje met een shad van de bodem te plukken. Om er zeker van te zijn beide heren een zeebaars te laten vangen rij ik naar een stek waar ik me nog niet gewaagd heb. Een bassin waar warm water geloosd wordt. Hier zit ontzettend veel kleine vis en op het goede moment schijn je er hier heel wat te kunnen vangen. Het is er wel altijd erg druk en er wordt veel ondermaatse vis meegenomen…. Niet mijn ding, maar vandaag gaan we toch echt voor een paar vissen.

Aangekomen is het direct duidelijk dat we zullen gaan vangen! We zien ontzettend veel activiteit aan de oppervlakte, zowel van zeebaars als van zeeforel. Het duurt dan ook niet lang voor ik mijn eerste baars weet te haken, uiteraard een kleintje, snel retour dus. Toch verloopt het wat moeizaam gezien de activiteit die er is. Mijn topplug, de saltwater X-rap bleu mackrel wordt vervangen door een Ima Sasuke 105, ook een topplug voor de zeebaars, maar veel helpt het niet. Pas als ik dezelfde plug in een redhead versie in de speld hang gaat het los, de ene na de andere baars vergrijpt zich in mijn aasje. Job en Joep vangen ook hun visje, maar van de Ima winnen ze het niet.

Ondertussen worden we ingesloten door “collega” vissers, ook zij zien dat we goed staan te vangen. Zoals je op een dergelijke stek kunt verwachten wordt onze bewegingsvrijheid zeer beperkt. Ik krijg het als snel op mijn heupen en verlaat de drukte, op zoek naar grotere baarzen in de buurt. Aan het einde van de baai weet ik nog zes stuks te vangen, wel wat groter, maar nog steeds geen kneiters, dan maar weer terug naar Joep en Job.

Eigenlijk heb ik het al helemaal gehad met deze visserij en denk er stilletjes aan om huiswaarts te keren, maar dan komt Job op het idee om een oppervlakteplugje in te zetten. Na vele worpen en een aantal volgers staat hij plots met een kromme hengel, de eerste uit de oppervlakte is een feit, maar daar blijft het niet bij. Sterker nog, de ene na de andere aanval op zijn plug zorgen voor bloedstollende momenten, wat een feest! Uiteraard kan ik niet achterblijven en hang een Patchinko 100 in de speld, een regelrechte topper voor dit werk! Hij is maar 10cm lang, maar laat hij zich prima over een grote afstand werpen en binnen vissen is een koud kunstje. Wie vist met topwaters moet zich wel kunnen beheersen, bij een kolk achter de plug of een tik op je top dien je niet te slaan, gewoon doorvissen of een seconde pauze inlassen en dan doorvissen doet wonderen. Pas als de top krom getrokken wordt zet je de haak. Op deze manier weten we heel wat zeebaarzen te vangen, dan wordt het vissen op kleinere vissen een ware happening!

Dus zo wordt een visserij die me niet echt aanstaat toch nog een regelrechte top-middag, wat een sensatie! We staan dan ook net als een paar kinderen in een snoepzaak op de dijk, helemaal de tijd vergeten, helemaal het thuisfront vergeten, helemaal de drukte vergeten, maar deze middag zullen we niet snel meer vergeten….

Hoeveel vissen we gevangen hebben weten we niet exact, maar richting de zestig stuks zal het wel gaan en zeg nu eerlijk, size doen’t matter…..      …..voor een keertje dan toch……

Martijn.

Nacht-barbelen!

Het is alweer een tijdje geleden dat ik kennis mocht maken met de barbeel. Tijdens een karpersessie aan de Mosselle in Frankrijk wist ik een mooi exemplaar te vangen aan een bollie. Een prachtige vis, gebouwd voor de stroming en heerlijk vechtend, zelfs aan een karperhengel.

Jarenlang heb ik er niet meer naar omgekeken, maar de laatste jaren dacht ik steeds meer aan deze vissoort. Ondanks ik al dat mooie exemplaar van 72cm in Frankrijk wist te vangen gaf me dat niet echt een voldoening. 

Zie het als een zilverenplak tijdens de spelen, leuk, maar niet het hoogst haalbare. Goud, dat wil ik. Goud moet je verdienen, dan heb de hoogste prestatie geleverd. En er is maar een manier om goud te behalen binnen de sportvisserij; trek er op uit voor een gerichte visserij op de vissoort die je behaagt. Pas dan, wanneer je na een goede voorbereiding de vis vangt die je ook echt wilt vangen verdien je de hoogste plaats op het podium, ongeacht de grootte van de vis!

Viel dat even tegen toen ik na een aantal sessies op de Waal en in de Ardenne niet verder wist te komen dan wat kopvoorns en brasems, leuk, maar geen goud….

En dan gebeurd het: Geert belt me met de vraag hoe hij op barbeel moet vissen. Hij gaat een weekendje naar de IJssel, daar verblijft hij met het vrouwtje direct aan de waterkant en de laatste ruimte in de auto is gereserveerd voor wat visspullen. Sorry Geert, ik kan je alleen wat theorie meegeven, de praktijk heb ik zelf ook nog niet onder de knie. Als ik dan op vrijdagavond een appje krijg van Geert weet ik genoeg, die heeft een barbeel. Als ik de foto open sta ik versteld van de grote, een prima vis en dat binnen een uurtje vissen, goud! Na deze mooie vangst verspeeld hij ook nog een vis door lijnbreuk.

Na dit succes besluiten Geert, Jasper en Bas een serieuze poging te gaan wagen aan de IJssel. Wegens werk moet ik verstek laten gaan, ik baal als een stekker. Jasper heeft zich flink verdiept in stekken en technieken, ze besluiten een aantal kribben te gaan bevissen en maar te kijken wat het gaat opleveren. Helaas staat er na een aantal uren vissen nog steeds een dikke nul op het scorebord. Tegen de schemer besluiten ze naar een stek te rijden waar Bas wat over opgevangen had. Daar kan ik kort over zijn: volgens Bas “rook” deze stek gewoon naar de barbeel. Kribben, kiezels en harde stroming, alles wat een barbeel nodig heeft! 

Jasper en Geert zaten samen op een krib, maar konden geen vis verleiden. Bas wist wel een vis te haken, maar na een stevig gevecht trok hij toch aan het kortste eind en moest zich, door lijnbreuk, gewonnen geven.

Maar dan is het donderdag, de dag dat Bas en ik achter de barbelen aan gaan, uiteraard op de stek waar Bas er een gehaakt had. Wegens de warmte besluiten we een nachtje te doen. Of de barbeel in de nacht actief is weten we niet, maar wie niet waagt, wie niet wint.

Voor ons liggen een stuk of zes kribben. Ik ben voor het eerst aan de IJssel, vergeleken met de Waal is het maar een stroompje, maar wel een erg mooie. De boten varen vlak langs de kribben, teken van diep water onder de kant. Ver hoeven we dus niet te vissen. 

Om de kansen te spreiden besluiten Bas en ik ieder een andere krib te bevissen.  Als het begint te schemeren en ik nog geen tikje heb gehad loop ik richting Bas om de nacht te bespreken. We besluiten op een andere krib de nacht door te brengen. De piepers schroef ik op extra lange en stevige steunen. Ik zet ze stevig vast tussen de blokken onder aan de krib. We hebben gekozen voor een robuuste visserij, twee heavy feeders met prima baitrunners zijn goed opgewassen tegen de ruige riviervisserij. Omdat we boven op de krib slapen kiezen we voor een zelfhakingssysteem, uiteraard wel een safety-systeem uit de karpervisserij. Het lood wordt vervangen door een 150 grams voerkorf die super strak gevuld wordt met verschillende maten geweekte pellets. Aan de 1,5 meter lange 31/00 flourcarbon onderlijn komt een stevige haak 8 voorzien van een hair. Om de hakingskans te vergroten monteer ik een simpele line-angler op de haak, in dit geval een simpel stukje krimpkous. Een oud stukje kaas dient als aas. De piepers worden op de minst gevoelige stand gezet, je wilt immers niet de gehele nacht wakker liggen van irritant gepiep, enkel voor een degelijke aanbeet wil ik gewekt worden. Om die zelfde reden gebruiken we ook geen swingers.

Twee hengels op een krib is genoeg, we vissen dus beide met een hengel. Wel maken we de afspraak dat we vis om vis vissen, maar alleen barbelen tellen. We blijven wel positief natuurlijk…..

Twee uur lang gebeurd er helemaal niets, de twijfel slaat toe! Als ik rond middernacht boven op de krib wat in het donker sta rond te turen krijgen we een fluiter op de rechterhengel, Bas bijt dus het spits af. De vis biedt prima tegenstand, maar we twijfelen even of het een barbeel is. Wanneer we in het licht van onze hoofdlampen de baarddraden zien weten we het zeker. Ik steek het net over de blokken en Bas trekt de barbeel er direct in, wat een opluchting! Onze eerste gericht gevangen barbeel is een feit. Een mooie vis van exact 60 cm mag op de foto. 

Direct gaat hij terug het water in, de hair wordt voorzien van vers aas en de korf wordt gevuld. Als alles op zijn plaats ligt vieren Bas en ik een klein feestje. Maar voor we kunnen zeggen dat een nachtelijk avontuur op barbeel echt tot de mogelijkheden behoort moeten we meer bewijs hebben, een toevalstreffer kan altijd natuurlijk.

Het is inmiddels 1.30 uur als ik besluit te gaan liggen. Ik zie ontelbaar veel sterren, maar een vallende zie ik niet, een wens zit er dus niet in…. Plots krijst de rechter Delkim het weer uit, wat een aanbeet. Ik vlieg over de blokken om de hengel uit de steun te pakken als het weer stil wordt, ik schrik, ik denk dat hij los geschoten is. Verbouwereerd sta ik enkele seconde stil, maar in het maanlicht zie ik mijn lijn de stroming inschieten. Alsnog pak ik de hengel, een lomp gewicht verraad een beste barbeel, ik word er helemaal zenuwachtig van. Ik kan maar moeilijk aan mijn lijn zien waar de vis ergens zit, Bas heeft dat snel in de gaten en zorgt er voor dat de andere lijn ingedraaid wordt. De harde runs blijven uit, maar hij beukt er flink op los in de diepte van de nering. Bij het karpervissen is dat een teken van een betere vis, deze vis moet ik hebben. Ik steek de hengel zo hoog mogelijk de lucht in, er liggen immers genoeg blokken om de lijn op kapot te schuren. Beetje bij beetje komt de vis dichterbij. Een kolk geeft aan dat de vis nu redelijk hoog zit, ik kan wat relaxter vissen, maar niet te veel. Als er in ons licht dan een bak van een barbeel verschijnt heb ik het niet meer, dat moet een PR zijn! Alles gaat goed en een paar minuten later ligt er een hoge 70er op de mat, wat een bak zeg, goud, goud, goud, missie geslaagd! De camera doet helaas niet wat we willen, Bas weet gelukkig met de eerste foto de vis prima vast te leggen, als ik de foto bekijk vind ik het best. We zetten hem dus weer snel terug, barbeel is immers geen vis die lang boven water kan zoals een karper.

Als Bas tegen de ochtendschemer nog een barbeel weet te vangen, een kleinere, maar toch een barbeel is onze sessie meer dan geslaagd, nachtvissen op barbeel is een prima visserij! We zouden in de ochtend ieder nog een krib proberen, maar vanwege de slechte nachtrust besluiten we te blijven liggen waar we liggen, de buit is toch al binnen……

Martijn.