Baarzenbal!

In het voorjaar ben ik gestart met het vissen op zeebaars, met kunstaas dan toch! Al jaren vis ik met de dobber op zeebaars, een geweldige visserij die ontzettend lonend kan zijn. Toch wil ik weer eens wat anders, niet dat ik de dobbervisserij niet meer leuk vind, maar gewoon voor de fun. Qua stekken hoef ik niet veel meer te leren, alleen het kunstaasvissen vraagt wel wat aandacht. Wie een willekeurige plug in zijn speld hangt en wat gaat smijten komt vaak bedrogen uit, al wordt er gevist op de beste stekken. Wellicht dat er eens een zeebaars boven komt en als ze los zijn pak je er misschien een paar, maar met wat tips over hoe te vissen, waar op te letten en richtlijnen voor wat betreft kunstaas zal het een stuk beter gaan.

Gelukkig ken ik een echte kunstaasvisser die mij wat op weg kon helpen. Tijdens een gezamenlijke sessie(lees eerder verslag, dobber vs kunstaas) liet hij me zien hoe effectief de kunstaasvisserij kan zijn. Vier mooie baarzen op kunstaas waar ik met een dikke nul achter bleef met mijn dobbermontage. 

 

Dat zou ik ook wel eens gaan doen, maar zo gemakkelijk bleek het allemaal niet te zijn. Zelfs op mijn beste stekken kon ik geen enkele baars triggeren om toe te happen. Na een keertje of zes visloos  huiswaarts te keren begon ik aan mijn eigen te twijfelen. Ik wist namelijk dat er baars moest zitten en met het kunstaas zat het ook wel goed. Daarna trad er een vervelende knieblessure op en was ik even uitgevist op onze vriend labrax, het klauteren en klimmen op en over de blokken ging gewoon even niet meer. Het mooie najaar maakte het mogelijk toch nog op pad te kunnen dit jaar.

Vorige week trokken we weer eens naar een stek waar we met regelmaat zeebaars hebben gevangen, geen garantie, wel hoopvol.

De eerste uren wilde het niet vlotten, tot vismaat Matisse met een enorme baars het gevecht aan ging, helaas was deze hem te slim af en schudde zo de haak uit zijn bek. Verder dan twee aanbeten en een volger kwamen we niet , maar we hadden wel een ding geleerd: snelheid en techniek variëren, tot je wat vind dat werkt. Zo gezegd zo gedaan. Afgelopen vrijdagmiddag stonden Geert en ik aan het water. Op de eerste stek gebeurden er niets, maar dan ook helemaal niets. Twee uur later besloten we tijdens het keren van het tij een andere stek op te zoeken. Daar aangekomen lag er een spiegel glad water voor ons neus. De stroming was ook nihil. Niet goed voor de zeebaars, dus eerst maar even wat eten. Zittend langs het water zagen we geen enkele activiteit van welke vis dan ook, zelfs de harders waren nergens te bekennen.

Maar, we zijn er nu toch, dus een paar worpjes maken kan geen kwaad en dan nog maar een ander stekje op zoeken. Tot mijn grote verbazing kreeg ik na een aantal worpen al snel een tik op het kunstaas, teken van leven.  Niet veel later herhaalde dit zich, ze willen wel, maar iets houdt ze tegen. Op de wrakken draaien we de pilker vaak 15 slagen op hoog tempo binnen om hem vervolgens stil te laten hangen, dat levert geregeld de aanbeet op. Doet het dat niet dan weer 15 slagen keihard binnen draaien en stil hangen. Zou dat met de plug ook kunnen werken? De volgende worpen herhaalde ik steeds dit proces en opeens brak het baarzenbal los…… 

De eerste die zich vergreep verspeelde ik, maar al snel had ik de volgende te pakken en de volgende. Geen stroming, vlak water en toch ging de baars compleet los. Opvallend was dat de baars vaak toe sloeg op het moment dat de plug weer in beweging kwam. Vismaat Geert viste met de dobber en wist ook geregeld een baars boven te halen. 

Aan het einde van de avond hadden aardig wat baarzen de revue gepasseerd. De dobber leverde zelfs een baars meer op dan het kunstaas. Het was al enige tijd donker toen we besloten dat het genoeg was geweest voor vandaag. Wat een mooie dag en wat een mooie ronde najaars-baarzen. Uiteraard ga ik van de week nog eens proberen, het mooie najaar mag ook nog wel even aanhouden…..

Tijdens het schrijven van dit stukje word ik gebeld door mijn broer, ook hij vist graag, maar niet op zeebaars, daar moet je nu eenmaal veel tijd insteken om met regelmaat te kunnen scoren, die tijd mist hij. Toch wilde hij het eens proberen met de dobber en net als vorig weekend zat hij nu weer in Zeeland. Vorig weekend heeft hij ook geprobeerd een zeebaars te vangen. Vooraf besprak ik met hem waar en hoe hij dit het beste kon aanpakken, maar het wilde niet lukken. Hij kreeg wel aanbeten, maar sloeg ze niet aan de haak. Al snel bleek hij een cruciale fout te maken, te veel bocht in de lijn en dan sla je ze never niet aan.

Ik heb ook maar gelijk mijn “grote baarzenstekje” verklapt, met de afspraak dat hij zijn mondje zou houden tegen andere vissers natuurlijk. Goede stekken waar geen enkele andere baarsvisser komt zijn er niet meer veel. Slechts een paar vissers heb ik meegenomen naar deze stek.

Hij klonk duidelijk opgewonden, dat betekend dat hij zijn eerste kantbaars te pakken had, maar om als eerste vis er gelijk een van 75cm te vangen dat gebeurd bijna niemand, de mazzelpik…. 

Congrats mate, maar denk nu niet dat het altijd zo gaat…..de grote baarzenstek doet zijn naam wel weer eer aan.

Martijn.