In de Europoort!

In mijn welverdiende vakantie heb ik niet veel kunnen vissen, een avond en een ochtend, daar moest ik het mee doen. Begin van de week verpeste de ZW 5 mijn visserij. De veel te hoge golven maakte het onmogelijk om zowel met de plug als met de dobber op zeebaars te vissen. Aan het einde van de week kwam het tij niet goed uit. Dat viel even tegen na de geweldige vangsten van vorig jaar, maar mijn vakantie met de vrouw en kids was top!

Toch zat het me niet heel lekker en ik zou de zondagavond dan ook besteden aan het vissen op baars, maar waar? De Zeeuwse kust was te ver voor een paar uurtjes. De Oosterschelde levert dit jaar niet echt veel op. Europoort lag dus meer voor de hand, alleen ben ik er nog niet erg bekend. Reeds een paar keer ben ik er gaan vissen. Er valt meestal wel iets te vangen, makreel, fint, baars harder en met een korstje zelfs nog winde en brasem. Met een beetje mazzel pak je nog een zeeforel!

Gelukkig weet ik een prima baarzenstek van waaruit we altijd starten met vissen. Hebben we dan iets gevangen of willen ze er niet bijten gaan we op zoek naar andere, nieuwe stekken. Zo leer je het gebied aardig kennen en heb je toch een goede kans om niet visloos naar huis te gaan.

Aangekomen op deze stek, een doodlopende haven, klauterde we langs de hoge kant naar beneden. Dat is goed opletten, als je misstapt ben je wel snel beneden, maar niet zoals je waarschijnlijk zou willen….

Na een kwartiertje werpen klonk er een welbekend geluid op de achtergrond; de slip van Matisse zijn molen ging flink te keer, hij had een dikke baars gehaakt, een hele dikke baars. Na een ongekende harde run schudde deze baars zich professioneel van de haak. Woorden die ik hier niet zal benoemen waren op hun plaats, dit was immers een baars van een formaat die je niet vaak aan de haak krijgt. Twee uur later hadden we de gehele kade goed uitgegooid, maar verder dan nog een volger kwamen we niet.

Wel zagen we overal mooie dikke harders zwemmen, grazend zwommen ze de blokken af. Helaas hadden we geen materialen bij om deze “zoutwaterkarpers” te belagen. In het verleden heb ik ze wel met een plugje gevangen, maar gericht bevissen met de plug lijkt me niet de moeite.

Op naar een volgende stek, het kruispunt waar ik het op voorzien had was niet te bevissen. De waterstand was dusdanig tussen hoog en laag gekomen dat het eigenlijk onmogelijk is om er te vissen.  Het risico op vast zitten is dan wel erg groot. Dan maar naar een kanaal waar een brug, de pijlers dan toch,  extra stroming veroorzaakt, altijd wel interessant om eens te proberen. Helaas hadden andere baarsvissers hun zinnen hier ook opgezet. Vriendelijke kerels overigens en om ze de ruimte te geven zijn we maar doorgereden. Het werd al laat en nieuwe stekken zoeken zagen we niet meer zitten. Dan maar naar de Waterweg, vanuit de landtong te Rozenburg kun je lekker wat kribben afvissen en vriend labrax zit hier altijd wel ergens . Of ze willen azen is altijd maar weer de vraag.

Niets wat we probeerden leverden wat op, niet de plug, lepel, shads of jigkoppen, het bleek allemaal niets uit te halen. We waren niet de enige die die avond niets vingen, we hebben meerdere vissers gesproken die visloos huiswaarts gekeerd zijn. 

Op de achtergrond stond een visser die wel vis ving, iedere worp stond hij met een kromme hengel en wist een of meerdere vissen binnen te brengen. Matisse ging kijken en zag dat deze beste meneer finten aan het vangen was, aan de lopende band! Om niet visloos naar huis te keren veranderden we van tactiek en met kleine lepeltjes en verre worpen lukte ook ons het om wat finten bij elkaar te sprokkelen. 

Nou ja, wat? Eigenlijk best wel wat, zeker Matisse haalde ze regelmatig binnen. Helaas lag het fototoestel te ver weg nog in de auto, dus maakte we snel wat plaatjes met de telefoon. Niet de beste foto’s, maar wel iets om te tonen.

Eigenlijk hadden we afgesproken om deze keer op tijd terug te zijn bij de vrouwtjes, maar ja, als je dan vis gaat vangen wordt het wel erg moeilijk om te stoppen, sorry dames, maar het zal vast niet de laatste keer zijn…..

Dankzij de finten kon Matisse zijn verspeelde vis enigszins vergeten en hadden we een prima visavondje. Ook hebben we wat potentiële baarsstekken gevonden en niet te vergeten de stekken waar veel harders zwommen zullen we binnenkort eens gaan bezoeken!  Met de penhengel, wat dobbertjes en een brood geven deze rakkers erg veel plezier, ik kan alvast niet wachten….

Martijn.