Alternatief gesloten tijd!

Nu het roofvisseizoen ten einde loopt gaat iedere roofvisser weer plannen smeden. Zomaar de hengels in de kast en weken niet vissen zit er natuurlijk niet in. Een andere visserij is een optie, maar welke is dan weer de vraag.
Om toch met je roofvismaterialen te kunnen vissen in de komende weken wijk ik uit naar zee, spanning, sensatie en een geheel andere omgeving.

Nieuwsgierig geworden? Deze keer neem ik je mee naar mijn blog die ik voor de BHC Adventure te Breda heb geschreven.

Hier lees je niet alleen mijn nieuwste blog, maar neem ik je ook mee naar een leuk artikel en een toffe video.

Als klap op de vuurpijl hebben wij van FishingMoments en de BHC Adventure de handen ineen geslagen en voor een prachtige prijs gezorgd:

een geheel verzorgde workshop ultra light makrelen en gepen en een gloednieuwe Shimano Stradic voor het echte werk!

Hoe je deze prijs kunt winnen check je onderstaande link:

https://bhconline.wordpress.com/2015/03/18/roofvis-wat-te-doen-bij-gesloten-tijd/

Martijn Dekkers

Ochtendje doodazen!

Al enige tijd ben ik me volledig aan het richten op een bepaald water en de aldaar aanwezige rovers. Een paar bakken van snoeken, niet alleen qua afmetingen, maar vooral de omvang van deze vissen is erg imposant. De snoekbaarzen die er zwemmen zijn van verschillende afmetingen, maar een springt er met kop en schouder boven uit en mag met recht de naam Kasteel dragen…..

Erg leuk allemaal, maar ondanks dat er hier zelden gevist wordt op roofvis blijkt het allemaal toch niet erg mee te vallen, maar zoals met iedere target-visserij: de aanhouder wint! Toch wil je op moeilijke momenten er soms even tussenuit, even vangen, even wat anders.

Via Facebook kwam ik in contact met Hans, een gedreven roofvisser die niet ver bij me vandaan woont. We bevissen dezelfde wateren met enige regelmaat, een afspraak om samen te gaan was dan ook snel gemaakt, vismaat Bas had er ook wel zin in deze zaterdagochtend.  

Aan de sluis ontmoeten we elkaar, Hans bracht mooie verse voorns mee, ik zorgde voor de zeevissen. De eerste stek was een omloop van het hoofdriviertje, een prima stek in de zomer en het najaar, maar nu was het winter en er werd geen thuis gegeven, na 1,5uur gaven we er de brui aan. Stek twee was een puntje waar ik regelmatig vis en vaak ook wel een snoek of een mooie snoekbaars weet te vangen, wie weet hebben we vandaag ook geluk. Bas viste stroomafwaarts van de sluis, ik op de hoofdstroom en Hans koos voor de deadbait-pencil op het kruispuntje en de dobber voor een smal zijstroompje.

Na een tiental minuten plopte mijn dobber rustig tegen de stroom in, duidelijk een aanbeet van een klein snoekje. Met zijn 40cm schrokte hij toch een voorn van 25cm naar binnen, helaas voor hem zat de dreg in de weg en moest hij even op het drogen om hem daar van te verlossen. 

Daarna vingen we lange tijd niets, maar zoals wel vaker is door vissen het enige devies en hopen dat er nog een aasperiode komt.

Hans probeerden het op een plekje waar Bas en ik al vaak een leuke rover uit hebben getrokken, Hans liet zien dat hier dus ook meterbakken liggen. 

Zijn dobber had het water nog maar half geraakt en vertrok direct. Na een mooi gevecht schoof de dame die de metergrens met een goede centimeter overschreed was zijn eerste voor 2015, wat een mooie vis zeg!

Door de commotie van het onthaken, meten en fotograferen miste we de aanbeet op de pencil, gelukkig hoorde Bas de slip tijdig. Hans kon gelijk het gevecht aan met de volgende snoek, deze bleek 74cm en dat in een paar minuten tijd.

Voor Bas en mij was de tijd om, carnaval begon te roepen en het feestgedruis kon niet meer wachten….. op het moment dat Hans zijn hengel pakt om de aasvis op een ander plekje aan te bieden grijpt een dikke snoek deze. Het logge gewicht verraad weer een dikke bak, maar helaas wordt deze vis verspeeld, jammer.

Aan het einde van de middag krijg ik bericht van Hans dat hij nog twee mooie vissen te pakken had, een 70er en een mooie 80er. 

De grote dode voorns bleken top vandaag, de zeevis leverde niets op en Hans was spekkoper, wat een mooie ochtend!

Martijn.

De dag met een grote tegenslag!

Zondagochtend 5.55uur, de auto wordt ingeladen. Vandaag staat er een ochtendje dropshotten op het programma. We zouden graag naar de Moerdijkbrug varen, maar of de wind dat toe gaat laten zien we pas als we de Amer op varen. Mochten de golven spelbreker zijn zullen we uitwijken naar de Biesbosch. Daar liggen een paar mooie diepe putten die vaak een (snoek)baars opleveren.

Eerst maar even de boot oppikken, maar tot onze grote verbazing zat er een groot slot op de deur van de stalling. Het slot is niet te openen met de sleutel die we hebben en binnenkomen gaat dus niet lukken! Wat een domper en de dag is nog niet eens begonnen. 

Matisse baalde als een stekker en met vloeken, zuchten en wat gereedschap molde hij vakkundig het slot. Gelukkig waren we binnen, maar daar bleken de deuren nog beter beveiligd te zijn, nu konden we het vissen vanuit de boot dus echt vergeten. Later bleek er een inbraakpoging te zijn geweest en heeft de eigenaar het geheel beter laten beveiligen, alleen was hij dit vergeten door te geven aan Matisse…

Maar goed, wat doen we dan? Niet gaan vissen is geen optie, die de drang om naar het water te gaan zit er nu eenmaal in!

We spreken vaak over het zoeken naar nieuwe stekken, maar wegens tijdgebrek gaan we daar vaak toch niet op uit. Dan gaan we vandaag maar eens wat stekken zoeken en daar een hengeltje uitgooien. Langs het Wilhelminakanaal lag onze eerste stek, een omloop met wat meer stroming dan op het kanaal. Bij de tweede worp was het al raak, een mooie baars van 38cm kon de shad niet weerstaan. Helaas zat er geen kaartje in de fotocamera, we moeten het dus doen met een “telefoonfototje”. Ook deze vis werd weer gepakt op mijn geel/rode shad, die blijkt dit jaar echt in de smaak te vallen, de meeste vissen zijn hier op gevangen. Welk merk en waar ik deze vandaan heb weet ik helaas niet meer, maar ik kan nog vooruit.

Na deze baars bleek de stek niets meer op te leveren. Onderweg naar de volgende stek konden de handen even gewarmd worden. Na een eindje rijden kwamen we in een, voor ons vrij onbekende, waterrijke stad, hier hadden we nog nooit gevist en wilde het er absoluut eens gaan proberen. We gingen zo op in het zoeken naar stekken dat we er niet meer gevist hebben, wel hebben we een aantal potentiele stekken gevonden voor het vissen met de dropshot. Helaas net als altijd: de beste uitziende stekken mag je weer eens niet komen…. Ook wat stekken voor het vissen met dood aas op snoek lagen dicht in de buurt, hier zullen we onze slag zeker nog eens slaan.

Na al dat rondrijden, ouwehoeren en telkens weer in en uit de wagen werd het de hoogste tijd om nog een hengeltje uit te gooien. Een watertje in de buurt met een leuk bestand aan kleine snoek die graag tussen de afgestorven planten dicht tegen de kant liggen moest nog wat vis op gaan leveren, maar helaas, geen vis te bespeuren deze keer.

Met een mooie baars geen erg wilde ochtend dus, maar de tijd die we in het zoeken naar stekken hebben gestoken is zeker niet weggegooid…. Op deze nieuwe stekken gaan we zeker nog plezier beleven.

Martijn.

Dagje Zoutelande!

Het lood is vaak zwaarder dan de vissen die je vangt, het is een eind rijden en het zand vind je weken later nog in de schuur. Nee, strand vissen is niet echt mijn ding, de waterweg kom ik daar in tegen wel graag. Een zandloze dijk, mooie vissen en ruige omstandigheden, met veel plezier smijt ik hier een stuk lood en een jojo richting de vaargeul. Toch hebben ze me weer een keer overgehaald om eens een dagje mee op het strand te gaan, volgens mij al twee jaar geleden.

Arjen had nog nooit op het strand gevist en wilde het maar wat graag leren, waarom ook niet dus? Rond de klok van 8 uur wierpen we de eerste keer in, laag water zou het net na tienen zijn. Een hengel voorzien van een wapperlijn de andere met 6mm draadstaal afhouders, in de laatste had ik het meeste vertrouwen. De eerste drie draaien wist ik vakkundig mijn lijnen inclusief vis vast te draaien in een groepje stenen. Gelukkig was het niet al te druk en kon ik een vak opschuiven, daar stond immers niemand.

Ook hier zat ik af en toe vast, maar ik verspeelde geen lijnen meer. Af en toe kwam er een wijting naar boven afgewisseld door zeebaarsjes en scharren. Eigenlijk had ik verwacht wat meer schar te vangen, maar die bleek niet thuis te zijn. Hoewel, niet bij ons dan. Een paar vissers verder op bleek een crack te staan die ons even scharles zou geven, hij wist er een heel aantal te vangen. Zijn geheim: ver, verder en wie het verst werpt pakt schar. De afhouders werden verwijderd en een wapperlijn met twee haken voorzien van impact-shields werd gemonteerd. Deze vlogen beduidend verder en warempel het laatste uurtje toch nog wat scharren weten te vangen en de wijtingen waren er ook beduidend groter.

Na een goede 4-5 uur vissen hielden we het voor gezien. Arjen had 15 vissen en ik rond de 25. Niet slecht, maar het kon beter.

Opvallend was hoe mager de wijtingen waren, op drie na allemaal scharminkels, over het gulletje nog niet gesproken.

Volgende keer maar weer naar de waterweg. Daar wordt nog wel een gulletje van formaat gevangen, iets waar je op het strand niet meer zo snel op hoeft te rekenen. Toch was het een aardige visdag en vanavond zal er een heerlijk stukje kibbeling op tafel staan, heerlijk.

Martijn.