Het is alweer een tijdje geleden dat we een blog hebben
uitgebracht. Het is niet zo dat we niet gevist hebben de afgelopen maanden,
maar wel een stuk minder dan anders. Ook zijn we met een visserij bezig geweest
waar we eens een keer niet over schrijven, want ook wij houden wel eens iets voor
ons eigen….. Nu het goede weer er weer aan komt zijn we vast wel weer vaker aan het water te vinden en delen we de meeste info weer met jullie.
Het goede weer is dit jaar vrij vroeg, twee weken zon in
maart komt niet vaak voor. Eigenlijk is het nog een beetje vroeg in het jaar,
maar het goede weer heeft het water al enigszins opgewarmd en de vissen
langzaam wakker geschud. We krijgen weer de kriebels, we willen weer eens wat
vangen met een pluimpje of korstje wit brood, tijd om te struinen dus!
Aangekomen bij ons favoriete riviertje strooien we wat klein
gescheurde sneeën brood op het water. Een stuk of vier sneetjes volstaat
voorlopig. Langzaam drijven ze mee op de stroom, gelukkig zijn er geen vogels
of eenden te bekennen, enkel het ijsvogeltje laat zich zien. Als de korsten uit
het zicht zijn herhalen we dit proces en nog eens, en nog eens. De hengels zijn
ondertussen klaar gemaakt. Een haakje 8 aan de lijn volstaat om de korst te
presenteren en zowel de windes als de karpers haak je er prima op.
Na anderhalf uur het water afgetuurd te hebben op ook maar
enig teen van leven beginnen we sterk te twijfelen. Het water is ook nog zo
koud, misschien hadden we beter in de middag kunnen gaan vissen in plaats van in
de avond? Omdat we niet willen vissen voor er overtuigend op de korsten geaasd
wordt hebben we nog niet een worp gemaakt. Maar er komt verandering in….
Als ik wat gesmak hoor moet ik op onderzoek uit, maar zie
niet bijzonders. Als ik het even later weer hoor merk ik een winde op die wat
korsten tussen de takken uit plukt. Een paar afgedreven korsten zijn blijven
haken in de takken van een omgevallen boom. Ik voer gelijk twee sneetjes brood.
Samen met mijn broer wacht ik tot de korstjes bijna op zijn, dat is het moment
om je haakaas aan te bieden. Maar voor we in kunnen gooien verschijnen er nog
wat windes en de korsten zijn plots verdwenen. Nu moeten we voedselnijd zien te
creëren, dan maak je de meeste kans om meerdere vissen te pakken. Vier sneeën
brood verder gooi ik mijn korst een klein beetje stroomopwaarts. Langzaam
drijft het richting de takken, maar ruim van te voren sluiten twee dikke zwoele
lippen zich om de korst en twee seconde later zet ik de haak, hangen!
Een winde van ruim 50 cm is de pineut. Even naar het
vogeltje lachen en hij mag weer terug. Al snel verschijnen de overige windes
weer bij de korsten. In luttele seconde pak ik een tweede vis, weleens waar een
kleinere winde, maar niet minder leuk natuurlijk. Omdat we maar met een hengel
per stekje vissen geef ik de hengel snel door aan Jasper. Hij doet wat ie moet
doen en vangt een nog grotere winde, wat een bak zeg. Helaas bloedt de vis
behoorlijk en we besluiten dan ook geen foto meer te nemen, hij staat toch al
op de Gopro. Hier sluiten we ook mee af.
Een paar dagen later ga ik met Geert, hij wil ook wel eens
een winde op de korst vangen, maar die bleken vandaag niet echt veel zin te
hebben. Ze cirkelen wat rond onder de korsten en happen af en toe een korstje
weg. Het zijn er genoeg, maar azen den ze niet echt.
Na heel wat sluipwerk, worpen en getier weet ik toch een
mooie vis te vangen, maar daar was de koek ook mee op, althans, de windekoek
dan toch.
Geert besluit om een vlokje 30 cm onder de korsten aan te
bieden, geen slecht idee. Zeker niet als zijn dobbertje de diepte in gaat en
zich een enorm vechtlustige en nog mooiere schubkarper zich meld. Geert is het
mannetje vandaag. Uiteraard wil ik niet achter blijven en strooi maar weer wat
korsten, ik lijk zwarte piet wel…..
Slurp, smak en hangen, de tweede karper van de avond is voor
mij, een leuk maatje, ik ben er blij mee!
Als ik op maandagmiddag na een vrijgezellenfeest met een
enorme kater aan het water verschijn begrijp ik zelf niet goed wat ik er doe,
op bed blijven liggen zou een goede optie zijn geweest, maar dan blijf ik zeker
visloos. Ik strooi maar weer met de korsten. Het duurt twee uur voor ik mijn
eerste worp maak, weer die windes die eigenlijk niet willen, ik krijg ze ook
niet te pakken. Verder op onder wat takken meldt zich een karper. Hij slurpt
alle korsten naar binnen, ook van de volgende snee en de twee sneeën daarna
verdwijnen direct. Ik werp richting de bossen, de stroom doet de rest en bij de
eerste takken is het raak, weer een mooie schub! Ik moet het weer even laten
rusten en trek me terug. Ondertussen blijken de korsten onder de andere boom
ook verdwenen te zijn, ook hier is het kinderspel en pak ik direct een leuke
schub.
Dan neemt de kater de controle over, ik besluit om te
stoppen en richting huis te gaan, er komen nog kansen genoeg!
Martijn.
