Wijting, wijting en nog wat andere soorten!

Ieder jaar weer het zelfde liedje en toch klagen we niet! Het zeewater wordt snel kouder, onze zomergasten verzamelen zich en maken zich klaar voor de trek richting warmer water. Zij maken plaats voor de wintervissen. Zeebaars is nu prima te vangen. Zij eten zich nog even vol ter voorbereiding op de lange tocht die ze voor de boeg hebben. Vind je een stek waar ze verzamelen is het een koud kunstje om ze te vangen, mits je op het goede moment aan het vissen bent.

Tong zit er ook nog, bot is eigenlijk altijd aanwezig, maar het doel van de komende tripjes zijn toch wel onze wintergasten. Met wijting en schar als hoofddoel en af en toe een uitstapje naar de gul.

Voor een reportage over het vissen op wijting staat er een tripje naar de Zeeuwse stranden gepland. Met zijn vijven spreken we af om aan het einde van de middag te vertrekken en een avondje rond laag water te vissen. Helaas gooit het weer roet in het eten. Noodgedwongen strijken we neer aan de waterweg, maar dat was al te lezen in onze vorige blog.

De strandsessie kon niet lang meer op zich laten wachten, de deadline kwam snel dichterbij. We besloten dan ook op een donderdagavond te gaan. Het tij was veelbelovend, de verkeersdrukte niet, wat een ellende! Ik kwam dan ook veel te laat aan op het strand, de rest stond al ongeduldig te wachten, ik had namelijk het aas bij me. Geert, die speciaal als fotograaf mee gegaan is, maakte dankbaar gebruik van het laatste licht. Hij begon alles wat we deze sessie zouden gebruiken vast te leggen op de gevoelige plaat.

Ondertussen stelde ik de twee strandstokken op, de rest kon direct beginnen met vissen, zij waren al klaar met opstellen. De eerste vissen lieten niet lang op zich wachten. Robert en André haalde de eerste wijtingen en scharren naar boven.

Normaal gesproken ben ik van de zelf geknoopte onderlijnen, maar door de drukte ging me dat niet lukken deze keer. 

Gelukkig zag ik een foto van Sjaak Lobs voorbij komen op Facebook, hij knoopt zijn onderlijnen altijd zelf. Ze zagen er goed uit, ik besloot hem dan ook te contacteren en te vragen of hij ze voor mij ook zou willen knopen. Na het aanhoren van mijn wensen viel er een paar dagen later een envelop op de mat. Dat Sjaak weet waar hij mee bezig is zag ik direct, kwalitatief goed materiaal, nette knoopjes en zorgvuldig verpakt. Bedankt Sjaak! Uiteraard maakt Sjaak meerdere soorten onderlijnen. Interesse? Zoek hem even op Facebook.

Het was al bijna laag toen ik serieus begon met vissen. De stroom was er ver uit en de aanbeten ook. Zoekend met een piramide loodje kon ik toch wat wijtingen arresteren. Een tijdje later kwam de stroom er weer in en begon het bij iedereen weer te lopen. De wapperlijnen van Sjaak waren veruit favoriet vandaag, de meeste vissen vielen voor deze presentatie. 

We vingen een hele mooie mix van zomer- en wintergasten. Bot, wijting, schar, scholenbaars en een tong. Het opkomende water kun je helaas niet tegenhouden. Naarmate het water hoger kwam werden de vangsten minder en beduidend kleiner. Aangezien we de volgende dag gewoon moeten werken en nog een flinke terugrit voor de boeg hebben besluiten we te stoppen. Goed is goed. De doelstelling was ruimschoots gehaald.

Tijd voor het volgende avontuur….

Martijn.

Aan de Waterweg!

Wanneer ik mijn laatste blog heb geschreven weet ik eigenlijk niet meer, best een tijdje geleden geloof ik. Werk, kinderen en wat andere verplichtingen zorgen er voor dat de visserij wat minder geworden is. Daarnaast ben ik met wat visserijen bezig waar ik even niets over uit de doeken wil doen, maar dat komt nog wel.

Afgelopen zaterdagavond stond er een strandsessie op het programma, met wijting als voornaamste doel. Matisse, Robert, Joop en Geert waren ook van de partij. Helaas zagen we het al een beetje aankomen, net als wel vaker gooit nu ook het weer roet in het eten. We kunnen wel tegen een stootje, maar een NW 6 a 7 met flink wat regen is ons toch echt te veel van het goede.

Gelukkig zijn bovengenoemde niet bang van wat regen en werd er koers gezet richting de Europoort. Robert wist nog een mooi stekje aan de Waterweg en we zouden daar achter de dijk staan en de wind die ons toch nog kon bereiken kwam van achteren, prima dus.

Ook hier is het doel wijting. Zelf heb ik hier al vele uren doorgebracht om de kabeljauw/gul achter de schubben te zitten. Vandaag zou ik het allemaal wat subtieler aan moeten pakken en besloot vrij licht gaan vissen, voor zo ver dat kan aan de Waterweg.

Joop is de enige niet visser onder ons, maar ook hij had wel zin in een heerlijke vissessie aan een rustgevend strand. Haha, sta je dan met rot weer in de Europoort de lucht van  ruwe olie op te snuiven, zonder regenpak. Chapeau Joop, goed bezig! Maar Joop staat zijn mannetje en vist de gehele avond netjes door. De rechter hengel is voor Joop, de linker pak ik zelf.

Beide worden voorzien van staande lijnen met drie wapperlijnen in rood en geel voorzien van haakmaatje vier. Zagers, pieren en messchelpen dienen als aas.

Het is afgaand als de eerste worp gemaakt wordt. De stroming valt mee, 150 gram met ankers blijft liggen. De eerste aanbeten komen binnen twee minuten. Robert bijt de spits af met een mooie wijting. Daarna kan ik er twee binnen draaien, Joop, Matisse en Geert doen gezellig mee. Zo gaat het een uurtje door, dan worden de beten wat minder. Ik probeer van alles, wapperlijnen, afhouders, kleine en grote haken, ver nog verder, dichtbij, het valt even niet mee. Wanneer we richting het lage water gaan begint het ineens hard te stromen, ik moet 200 gram+ inzetten om te blijven liggen. Maar dat legt me geen windeieren, een mooie tong en nog wat wijtingen maken de avond compleet.

Nu begint het weer ons toch wel parten te spelen en denken we aan opruimen, ik doe nog een laatste worp. Rijg mijn haaklijntjes compleet vol met zagers en pieren en hoop stiekem op een gulletje. Dat gebeurd ook. Een goede aanbeet en een behoorlijke weerstand maken me wat zenuwachtig. Het valt immers niet mee een gul op het droge te krijgen aan de woeste Waterweg. Waar ik voor vreesde gebeurd dan ook. Net onder de kant raakt mijn lood vast tussen de stenen en verlies ik niet alleen de vis, maar ook mijn lood en onderlijn. Daarom vissen we op gul altijd met een jojo-rig. Jammer maar helaas.

Wat een prachtige strandsessie moest worden eindigede langs de machtige Waterweg, inclusief wind en regen, maar gezellig was het wel!

Martijn.

Als de karpers echt los zijn!

Wanneer ik op woensdagavond aan het water verschijn ligt het er prachtig bij. Windstil, een aardig zonnetje op het water en niemand te zien. Als ik bij mijn favoriete bochten aan kom spot ik zeker 20 karpers en een stuk of 10 windes, allemaal aan het luieren in de zon. Een pracht avond om met korstjes brood aan de gang te gaan, maar helaas, die heb ik niet bij me. Mijn doel is om een karper op de pen te vangen. Wellicht zullen de vissen later op de avond nog wel zakken en over gaan tot azen, op dat moment wacht ik. Ondertussen maak ik een viertal voerstekjes, bij het riet en tegen de overhangende bomen. Ik tuig mijn hengel op, peil mijn dobber uit en steek mijn schepnet in elkaar, althans dat wilde ik doen…. Ver……, mijn spreidblok vergeten. Met wat creativiteit verzin ik een oplossing en ga over tot het vissen op stekje een. Als de kapucijners de bodem raken duurt het tien tellen voor de dobber langzaam wegloopt. Wanneer ik de haak zet merk ik dat het geen karper is, een brasem evenmin. Als er een roofblei boven komt ben ik verbaast en toch weer niet, tegenwoordig vangen we ze overal op….. Bij de eerste poging hem te scheppen dondert mijn net al in elkaar na flink wat gehannes lukt het me toch deze vis te scheppen. Snel onthaak ik hem en zet hem terug. Een karper scheppen kan ik wel vergeten, er zit dan ook niets anders op dan naar huis te rijden, morgen een herkansing.

Op donderdagavond sluit Matisse aan. Bewapend met wat broden, een goed net, een onthaakmat en wat klein materiaal staan we aan de waterkant. De wind is vergeleken met gisteren behoorlijk aangetrokken. De korsten drijven snel naar de kant. Er gebeurd dan ook helemaal niets. De enige karper die wat korsten naar binnen slurpt zit diep tussen de takken, ik kan hem zien, maar het zou onverantwoord zijn deze te haken. Met nog een kleine 1,5 uur besluiten we de boel te pakken en naar de overkant te lopen. Daar mag Matisse laten zien waar hij zo goed in is, strak tegen het kantje vissen! Met strak bedoel ik dan ook echt de korsten maximaal 20 cm uit de kant te werpen. Zo blijven ze goed liggen en als je heel stil bent komen ze daar echt wel azen. Ik spot de eerste karper, binnen twee minuten. Helaas vertrekt hij weer. Niet veel later staat Matisse met een kromme hengel. Ik loop naar Matisse en probeer als het zo ver is zijn vis te scheppen, helaas mis en dan schiet hij los ook, jammer.

We hebben een prima keuze gemaakt, want bij mijn korsten, onder het kleine bosje, worden alle korsten weg geslurpt. Als ik er klaar voor ben zie ik net de laatste korst in zijn bek verdwijnen. Ik leg mijn korst recht onder de top waar de laatste korst verdween. 2 seconde later sluiten een paar zwoele lippen zich om de korst. Raak, pats, los, wat nu weer? Een gekruld uiteinde van de lijn is al wat rest. Slecht geknoopte haak, eigen schuld. Als ik een haak aan het knopen ben is het op de zelfde stek weer raak. Voorzichtig strooi ik wat extra korsten en vijf minuten later weet ik een mooi klein schubje te vangen. Snel een foto en terug. Weer wat korsten, wie weet zit er nog een. Af en toe heb je van die bosjes…. Ondertussen merk ik een winde op. Die zuigt letterlijk de korsten uit de brandnetels die in het water hangen, zonder chroom. Het is eenvoudig deze te pakken, nummer twee ligt op de kant.

Of het niet op kan vanavond, nummer drie meldt zich bij de bosjes, ook die weet ik snel te pakken. Iets groter dan de eerste, maar wel veel sterker, prachtig! Uiteraard strooi ik nog wat korsten, de volgende is voor jou Matisse laat ik hem weten. 10 minuten later nummer vier bij de bosjes, ik roep Matisse die graag even komt kijken. Als Matisse dan ook een karper op zijn eigen stek spot vangt hij liever die. Zo gezegd zo gedaan, Matisse met een kromme hengel en deze keer gaat alles wel goed! Vis nummer vier en karper nummer drie op de kant en dat in een uurtje tijd, dat gebeurd niet iedere keer.

De afspraak om volgende week weer eens te gaan is snel gemaakt, ik heb er al zin in….

Martijn.