Ieder jaar gebeurd het weer, als het water richting de tien
graden gaat worden de windes actief, zij willen gaan paaien. Net als iedere
rover schiet ook de winde zijn kuit in het vroege voorjaar. Zo heeft het pas
uitgekomen broed even de tijd om wat te groeien en aan te sterken om vervolgens
achter het broed van de witvis en karper aan te gaan, dat heeft de natuur
perfect geregeld! Ook de windes zoeken ondiepe, plantenrijke zones op om daar
kuit te schieten, daar moeten we ze dus zoeken. Na vier weken onafgebroken te
hebben gewerkt heb ik deze maandag vrij gepland. De kans is klein dat er iemand
aan het water zit op mijn favoriete stek en ik ben goed voorbereid, daar zal
het dus niet aan liggen.
Helaas regent het in de ochtend behoorlijk, de plannen
worden dus iets bijgesteld en pas tegen de middag als de buien wat minder
worden vertrek ik. Het liefste bevis ik de windes op het ondiepe, maar daar
hebben we de zon voor nodig en daar reken ik maar niet meer op vandaag. De
winckle picker die bedoeld was voor het ondiepe blijft in de foedraal, de
andere, iets stevigere picker moet het gaan doen vandaag. Omdat de windes echte
opportunisten zijn als het om eten gaat maakt het niet veel uit waar je mee
vist. Made, casters en mais is dan ook alles wat ik bij heb. Wel goed aas, geen
naar ammonia stinkende maaien, maar netjes gewassen en gedroogde made voorzien
van een heerlijk geurende poeder en casters die met aandacht gemaakt zijn. Ook
de mais is een aantal keren ingevroren en ontdooid geweest, worden de korrels
lekker zacht van….. van mais moesten ze vandaag overigens niets weten!
Na het bepalen van de stek loop ik m’n lijn nog even uit en
markeer de lijnlengte met steunen, mocht ik lijnbreuk krijgen ben ik snel weer
op de goede afstand aan het vissen. De lijn achter de clip en voeren maar. Ik
kies er voor om mijn voer te verrijken met made en casters en dit niet in grote
hoeveelheden, dat kan later nog, ik wil ze niet te veel opdienen natuurlijk….
Na zes korven en het opzetten van alle andere spullen
monteer ik de onderlijn en beaas ik de haak met drie casters en fixeer deze met
een grote made. Een grote hap, maar daar is een winde echt niet vies van! De
dertig grams voerkorf blijft prima liggen, de stroming duwt de lijn strak
waardoor de top mooi kromt, niets meer aan doen.
Nog voor ik mijn handen afgedroogd heb slaat de top krom,
duidelijk een winde. Meteen schiet de vis naar links, maar veel haalt het niet
uit, het net ligt al klaar voor deze uit de kluiten gewassen bak! Een dikke en
hoge winde van achter in de vijftig glijdt al tegenstribbelend het net in. Bij
de volgende worp duurt het iets langer, maar enkele minuten later glijdt er
weer een winde van het zelfde kaliber in het net. Daarna gaat het allemaal niet
zo enorm snel meer en mis ik een paar flauwe aanbeten, waarschijnlijk van
brasems. Hoewel ik daar niet voor kom zou ik er nog wel een paar willen vangen.
Om deze aanbeten te verzilveren besluit ik in een lus te gaan vissen, zo kunnen
ze het aas goed oppakken en haken ze vaak zichzelf op het gewicht van de korf
en zo geschiede het. Drie brasems, al dan niet voorzien van paaipukkels volgen.
Na een stilte van een kwartier volgen er weer enkele windes afgewisseld door
wat brasem een uur lang heb ik geregeld wat beten. De brasems bijten veelal
flauw, de windes daar in tegen duiken als gekken op het aas, met prachtige
aanbeten tot gevolg!
Aan het einde van de middag valt het stil, wat ik ook
probeer een aanbeet zit er niet meer in, helaas, maar ik klaag niet. Met zes
windes en evenveel brasems in drie uur vissen mag ik echt niet mopperen.
ondanks de regen heb ik heerlijk zitten te vissen en heb ik prachtige vissen
gevangen, mission complete!!
Martijn.
