Pennen op karper!

Zaterdagochtend 11 april, de eerste keer dat we er op uit trekken om te pennen dit jaar. Een nieuw water, nieuwe vissen. Rond de klok van 8uur arriveerde we aan het water, een oude afgedamde stroom met wat kleine karper waar redelijk veel gevist wordt. Alle karpervissers vissen op dezelfde stekken en het achterste gedeelte van het water wordt nooit bevist, dat wordt ons doel voor het komende voorjaar.

Vanochtend viel het allemaal niet mee en de koude wind die steeds meer aantrok maakte dat we niet lang hebben gevist, hooguit anderhalf uur. Beter gaan we de buurt verkennen en hier en daar wat peilen, vissen komt er nog wel van.

Na een dagje zeeland met het gezin begint het zondagavond weer te borrelen, ik moet er nog even tussen uit, even lekker ontspannen aan de waterkant. Matisse kon helaas niet, kan ik hopelijk een voorsprong nemen zo vroeg in het jaar….. vanwege de korte tijd die ik heb besloot ik naar een watertje te rijden waar ik aardig bekend ben en waar we de stekken inmiddels wel weten.

Na vissen op winde van twee weken geleden hield ik aardig wat voer over. De maden, casters en mais die ook overbleven werden hier doorheen gemengd en bewaard in de vriezer, vanavond zou het goed van pas komen. Het voer werd verdeeld over de vier stekken die ik om de beurt zou afvissen.

Na een half uurtje komt er plots een zoet sigaarluchtje voorbij, ik moest het even plaatsen, het kan maar van een persoon zijn: Matisse, ook hij heeft wat tijd over en geeft niet zomaar een voorsprong weg. Matisse neemt plaats op stekje vier en vangt er binnen no-time een aantal platte en een dikke voorn.

Als ik doorschuif naar stekje twee heeft Matisse een ander idee, hij gaat op een geheel nieuwe stek zitten, eentje waar het direct onder de kant vier meter diep is, geen alledaagse penstek is mijn idee, maar wie niet waagt, wie niet wint…. Theorieën over zwemroutes en koud water blijken helemaal zo gek niet te zijn als hij binnen vijf minuten met een kromme hengel staat. Na een mooie dril steek ik het net onder een mooie schub van 11kg, een beste openingsvis, maar nog belangrijker, de voorsprong. 

Goed en wel een klein uur gevist en leuk gevangen, de mazzelpik! De ondiepe stekjes die zo lekker in het avondzonnetje lagen brachten niets, helemaal niets voor mij……

Martijn.

Voorjaar-windes!

We schrijven de eerste week van april, de tweede poging om de eerste dikke voorjaar windes te vangen. De eerste poging liep werkelijk op helemaal niets uit. Na een week van prachtig weer besloten we om een poging te wagen op onze favoriete winde stek, een ondiepe plaat grenzend aan een diepe geul op een klein riviertje. Wanneer de eerste krachtige zonnestralen het ondiepe water opwarmen worden de windes geactiveerd en trekken ze richting deze ondieptes om zich daar te goed te doen aan allerlei waterdiertjes die ook tot leven zijn gekomen door de warme zonnestralen. Helaas bleek het allemaal wat anders te verlopen en de warme zon was verdreven door enorme bewolking, een ontzettend koude oosten wind en wat motregen, na twee uur besloten we dan ook af te druipen, op een brasem na geen enkele aanbeet gezien.

Nu, twee weken later ben ik weer in de gelegenheid, Jasper kon helaas niet. Het weer was top, een zacht windje, aangename tempratuur en tussen de bewolking door een zeer aangenaam zonnetje, grote kans om windes te scoren.

Bewapend met twee winckle pickers, wat klein materiaal, voer en wat verschillende aassoorten nam ik plaats tegen de ondiepe plaat. Een picker werd afgesteld om de diepe geul te bevissen. Het systeem dat gemonteerd werd was eenvoudig: een voerkorf hangend in een lus zodat een aanbijtende vis het aas een stukje kon meenemen en vervolgens zichzelf haakt op het gewicht van de korf.

Met de tweede hengel beviste ik het ondiepe gedeelte. Het systeem bestond uit een doorgeknipte lus zodat de korf aan een zijlijntje bengelt en  de vis bij een aanbeet direct aan de hoofdlijn trekt, hier is aanslaan wat belangrijker.

Als eerste bouwde ik op iedere stek een voerplek op van vijf gevulde korven, niet te veel aas erin, het water is immers nog vrij koud en aas bijbrengen kan altijd nog. Het was inmiddels al tegen half vier toen ik mijn eerste hengel voorzag van een haak en aas. Lekker simpel, twee grote made en een caster. Terwijl ik de ondiepe hengel klaar maakte om te vissen een beuk van jewelste op de diepe hengel. Na een stevig gevecht lag er gelijk een mega bak in mijn net. Een winde van zeker 55cm, dat beloofd wat. Snel even in de zak en bellen of er iemand een foto kan komen maken.

Vijf minuten later lag ook de ondiepe hengel op zijn plaats, tijd om wat te drinken. Uit mijn ooghoek zag ik enkele kleine tikje, een voorn bleek de flinke hap ook we te zien zitten, die mag weer retour. Een aantal voorzichtige aanbeten leverde me een dikke brasem op uit de diepe geul.

Plots gaat het helemaal los, iedere keer als de zon achter de wolken vandaan komt klapt de picker werkelijk dubbel. Twijfel bestond even niet, stuk voor stuk aanbeten waar je U tegen zegt! Binnen een tijdbestek van anderhalf uur zette ik de teller op zes windes, waarvan drie echt grote bakken van 50cm+, stuk voor stuk van de diepe stek.

Plots valt alles weer stil en weet je het eigenlijk al, het schooltje is op. Nu wordt het hard werken voor een vis, zeker als je een uur later niet meer dan een enkele aanbeet hebt gehad.

Toch kwam stoppen niet bij me op, hoewel ik er niet vanuit ging dat ik nog een winde zou vangen, met z’n mooie voorjaars dag ga ik niet snel naar huis. Een paar kraaien verzamelde wat haren van koeien die in het prikkeldraad hingen, zij zijn begonnen met het maken van een zacht nestje. De ooienvaren die huizen op een grote boerderij klepperen wat aan, het geluid van klepperenede snavel hoor je over het gehele water. Plots, rond etenstijd als iedereen aan het paasdiner zit en het erg rustig is komen ze naar beneden en doen zich te goed aan allerlei lekkers dat te vinden is in het drassige land. Paaiende snoeken zorgen voor een bijzonder schouwspel terwijl de meerkoeten verderop aardig druk zijn met ruziën. Een ree op de achtergrond twijfelt verder te lopen als hij me opmerkt, toch maar niet en hij schiet pijlsnel de bosjes terug in. Een uurtje denk ik niet aan vissen.

Wanneer de wandelaars en fietsers zich weer laten horen is het schouwspel der natuur voorbij, tijd om weer serieus aandacht aan het vissen te besteden. Alles wordt weer netjes ingeworpen en er wordt wat gerommeld met verschillende aassoorten. De lichtintensiteit word wat minder en een winde kan ik nu wel vergeten, gelukkig weten de brasems nu wel mijn ondiepe stek te waarderen en met een stukje worm weet ik het laatste uur toch nog vier brasems en een kleine winde te vangen. Geen slecht einde natuurlijk. De zon verdwijnt achter de bomen en het koelt snel af, tijd om op te rommelen en er een einde aan te breien.

Het was een uitstekende dag vandaag, veel zon, dikke windes, prachtige voorjaars taferelen  en een serie brasems al afsluiter. Genieten met de hoofdletter G……

Martijn.