Snoekbaars aan de Waal!

De eerste actie van onze Facebookpagina zit er op. De pluggen die te verdelen waren zijn gewonnen door Walter Sommen en Jorg van Hellemond. De bedoeling was om de pluggen op te sturen, maar beide vonden het leuker als we eens samen zouden gaan vissen. Dat zouden we gaan doen op geep en/of makreel. Helaas zijn de vangsten zo minimaal dit jaar dat we hebben besloten een andere vissoort te gaan belagen.

Met Jorg ga ik een nachtje op een nog te bepalen water vissen op karper, met Walter ben ik ondertussen naar de Waal gereden om te kijken hoe hij daar de snoekbaars belaagd! Walter doet dit regelmatig vanaf de kant met shads, een visserij die ik eigenlijk nooit doe. De visserij met shads op snoekbaars is een visserij waarbij je je echt moet concentreren en niet altijd even gemakkelijk is. Na wat overleg met Walter wist ik wat ik bij me moest hebben. 

De culpritshad van 3inch is top voor deze visserij. Niet dat je met andere shads niet vangt, er zijn behoorlijk wat goede shads, maar deze scoort eigenlijk altijd wel! Zoals gezegd doe ik deze visserij eigenlijk nooit en besloot dus ook om enkel deze shads in te slaan zodat ik niet met een doos vol shads blijf zitten waar ik niets meer mee zou doen. Makkelijker gezegd dan gedaan, deze shads zijn haast nergens te verkrijgen, maar een dik uur over de grens, waar ik gelukkig tegenaan woon, zijn ze wel volop te krijgen. Dan maar de auto in en op naar Testelt waar de Kock hengelsport zit. Wat ik daar zag: wanden vol met allerlei kunstaas, bakken shads, rekken met loodkoppen, hengels en nog veel meer voor de kunstaasvisserij, echt ongelooflijk.

Peter de Kock, eigenaar van deze winkel wist me haarfijn uit te leggen waar ik op moest letten en hoe ik moest vissen op de Waal. Ook kon hij me al vertellen dat het taai zou worden, de vangsten waren er op het moment niet top.

Vrijdagmiddag vertrokken we rond 1530uur richting de Waal, Walter is hier redelijk bekend , we hoefden dus niet te zoeken naar een goede stek. Ergens tussen de vier kribben die we voor ons hadden liggen moest een snoekbaars liggen, maar waar? En heeft deze wel trek in onze shads? Wie het weet mag het zeggen… Na het “afkijken” bij Walter besloot ik zelf ook te gaan vissen, met een shad in de speld liep ik richting het midden van de krib, de shad belande ergens op 30 meter uit de kant, met kleine tikjes werd deze binnen gevist. Tussendoor moet de shad aan een strakke lijn naar de bodem zakken. Voel je dan contact met de bodem tik je hem weer een stukje binnen, een geconcentreerd werkje. Voor de krib liggen veel rotsblokken, die had ik snel gevonden, enige shads hangen er nu nog ergens onderaan die blokken… Walter moest me even uitleggen hoe ik dit kon beperken, daarna ging het een stuk beter.

Op deze eerste krib kregen we nul op ons rekest, niet getreurd we hadden er immers nog drie en op de terugweg konden we ze allemaal nog eens pakken. Bij krib twee kregen we dan toch eindelijk onze eerste aanbeten, maar nog erg voorzichtig. Walter was op de derde krib de eerste die er een kon landen. Niet een erg grote, maar wel een snoekbaars en daar kwamen we toch voor. Helaas voor mij bleef ik nog even op de nul.

Walter scoorde nog wel een natte broek toen hij werd overvallen door een woeste boeggolf tijdens het eten van zijn boterham, gelukkig was ik net op tijd om mijn camera en rugzak van de grond te tillen! Op de terug weg was het dan wel raak bij mij. Een harde tik op mijn shad, beet, maar de lijn viel snel slap en even dacht ik dat ik de vis kwijt was. Gelukkig zwom hij naar me toe en bleef de haak goed zitten. Na een korte dril had ik dan toch mijn eerste Waal snoekbaars. 

Deze bleek iets groter en met 43cm net over de maat. Komt dat even goed uit, ik had me namelijk al verheugd op een lekkere snoekbaars. Neem je een snoekbaars of weke soort dan ook mee voor consumptie geef hem dan eerst een tik op zijn kop en vervolgens onthaak je hem pas. Op deze manier lijdt hij niet onnodig!

De snoekbaars bleek inderdaad lastig te vangen deze avond. Gelukkig konden we er toch een paar vangen en zijn we niet voor niets gekomen. Het begon al donker te worden en we moesten nog een uur terug richting huis.

Het was voor mij een erg leuke ervaring die ik zeker nog eens ga ondernemen. Ik hoop dat ik Walter ook een leuke avond kan bezorgen tijdens het zeebaarzen, die afspraak is al gemaakt!

Martijn. 

In de Europoort!

In mijn welverdiende vakantie heb ik niet veel kunnen vissen, een avond en een ochtend, daar moest ik het mee doen. Begin van de week verpeste de ZW 5 mijn visserij. De veel te hoge golven maakte het onmogelijk om zowel met de plug als met de dobber op zeebaars te vissen. Aan het einde van de week kwam het tij niet goed uit. Dat viel even tegen na de geweldige vangsten van vorig jaar, maar mijn vakantie met de vrouw en kids was top!

Toch zat het me niet heel lekker en ik zou de zondagavond dan ook besteden aan het vissen op baars, maar waar? De Zeeuwse kust was te ver voor een paar uurtjes. De Oosterschelde levert dit jaar niet echt veel op. Europoort lag dus meer voor de hand, alleen ben ik er nog niet erg bekend. Reeds een paar keer ben ik er gaan vissen. Er valt meestal wel iets te vangen, makreel, fint, baars harder en met een korstje zelfs nog winde en brasem. Met een beetje mazzel pak je nog een zeeforel!

Gelukkig weet ik een prima baarzenstek van waaruit we altijd starten met vissen. Hebben we dan iets gevangen of willen ze er niet bijten gaan we op zoek naar andere, nieuwe stekken. Zo leer je het gebied aardig kennen en heb je toch een goede kans om niet visloos naar huis te gaan.

Aangekomen op deze stek, een doodlopende haven, klauterde we langs de hoge kant naar beneden. Dat is goed opletten, als je misstapt ben je wel snel beneden, maar niet zoals je waarschijnlijk zou willen….

Na een kwartiertje werpen klonk er een welbekend geluid op de achtergrond; de slip van Matisse zijn molen ging flink te keer, hij had een dikke baars gehaakt, een hele dikke baars. Na een ongekende harde run schudde deze baars zich professioneel van de haak. Woorden die ik hier niet zal benoemen waren op hun plaats, dit was immers een baars van een formaat die je niet vaak aan de haak krijgt. Twee uur later hadden we de gehele kade goed uitgegooid, maar verder dan nog een volger kwamen we niet.

Wel zagen we overal mooie dikke harders zwemmen, grazend zwommen ze de blokken af. Helaas hadden we geen materialen bij om deze “zoutwaterkarpers” te belagen. In het verleden heb ik ze wel met een plugje gevangen, maar gericht bevissen met de plug lijkt me niet de moeite.

Op naar een volgende stek, het kruispunt waar ik het op voorzien had was niet te bevissen. De waterstand was dusdanig tussen hoog en laag gekomen dat het eigenlijk onmogelijk is om er te vissen.  Het risico op vast zitten is dan wel erg groot. Dan maar naar een kanaal waar een brug, de pijlers dan toch,  extra stroming veroorzaakt, altijd wel interessant om eens te proberen. Helaas hadden andere baarsvissers hun zinnen hier ook opgezet. Vriendelijke kerels overigens en om ze de ruimte te geven zijn we maar doorgereden. Het werd al laat en nieuwe stekken zoeken zagen we niet meer zitten. Dan maar naar de Waterweg, vanuit de landtong te Rozenburg kun je lekker wat kribben afvissen en vriend labrax zit hier altijd wel ergens . Of ze willen azen is altijd maar weer de vraag.

Niets wat we probeerden leverden wat op, niet de plug, lepel, shads of jigkoppen, het bleek allemaal niets uit te halen. We waren niet de enige die die avond niets vingen, we hebben meerdere vissers gesproken die visloos huiswaarts gekeerd zijn. 

Op de achtergrond stond een visser die wel vis ving, iedere worp stond hij met een kromme hengel en wist een of meerdere vissen binnen te brengen. Matisse ging kijken en zag dat deze beste meneer finten aan het vangen was, aan de lopende band! Om niet visloos naar huis te keren veranderden we van tactiek en met kleine lepeltjes en verre worpen lukte ook ons het om wat finten bij elkaar te sprokkelen. 

Nou ja, wat? Eigenlijk best wel wat, zeker Matisse haalde ze regelmatig binnen. Helaas lag het fototoestel te ver weg nog in de auto, dus maakte we snel wat plaatjes met de telefoon. Niet de beste foto’s, maar wel iets om te tonen.

Eigenlijk hadden we afgesproken om deze keer op tijd terug te zijn bij de vrouwtjes, maar ja, als je dan vis gaat vangen wordt het wel erg moeilijk om te stoppen, sorry dames, maar het zal vast niet de laatste keer zijn…..

Dankzij de finten kon Matisse zijn verspeelde vis enigszins vergeten en hadden we een prima visavondje. Ook hebben we wat potentiële baarsstekken gevonden en niet te vergeten de stekken waar veel harders zwommen zullen we binnenkort eens gaan bezoeken!  Met de penhengel, wat dobbertjes en een brood geven deze rakkers erg veel plezier, ik kan alvast niet wachten….

Martijn.