De dag met een grote tegenslag!

Zondagochtend 5.55uur, de auto wordt ingeladen. Vandaag staat er een ochtendje dropshotten op het programma. We zouden graag naar de Moerdijkbrug varen, maar of de wind dat toe gaat laten zien we pas als we de Amer op varen. Mochten de golven spelbreker zijn zullen we uitwijken naar de Biesbosch. Daar liggen een paar mooie diepe putten die vaak een (snoek)baars opleveren.

Eerst maar even de boot oppikken, maar tot onze grote verbazing zat er een groot slot op de deur van de stalling. Het slot is niet te openen met de sleutel die we hebben en binnenkomen gaat dus niet lukken! Wat een domper en de dag is nog niet eens begonnen. 

Matisse baalde als een stekker en met vloeken, zuchten en wat gereedschap molde hij vakkundig het slot. Gelukkig waren we binnen, maar daar bleken de deuren nog beter beveiligd te zijn, nu konden we het vissen vanuit de boot dus echt vergeten. Later bleek er een inbraakpoging te zijn geweest en heeft de eigenaar het geheel beter laten beveiligen, alleen was hij dit vergeten door te geven aan Matisse…

Maar goed, wat doen we dan? Niet gaan vissen is geen optie, die de drang om naar het water te gaan zit er nu eenmaal in!

We spreken vaak over het zoeken naar nieuwe stekken, maar wegens tijdgebrek gaan we daar vaak toch niet op uit. Dan gaan we vandaag maar eens wat stekken zoeken en daar een hengeltje uitgooien. Langs het Wilhelminakanaal lag onze eerste stek, een omloop met wat meer stroming dan op het kanaal. Bij de tweede worp was het al raak, een mooie baars van 38cm kon de shad niet weerstaan. Helaas zat er geen kaartje in de fotocamera, we moeten het dus doen met een “telefoonfototje”. Ook deze vis werd weer gepakt op mijn geel/rode shad, die blijkt dit jaar echt in de smaak te vallen, de meeste vissen zijn hier op gevangen. Welk merk en waar ik deze vandaan heb weet ik helaas niet meer, maar ik kan nog vooruit.

Na deze baars bleek de stek niets meer op te leveren. Onderweg naar de volgende stek konden de handen even gewarmd worden. Na een eindje rijden kwamen we in een, voor ons vrij onbekende, waterrijke stad, hier hadden we nog nooit gevist en wilde het er absoluut eens gaan proberen. We gingen zo op in het zoeken naar stekken dat we er niet meer gevist hebben, wel hebben we een aantal potentiele stekken gevonden voor het vissen met de dropshot. Helaas net als altijd: de beste uitziende stekken mag je weer eens niet komen…. Ook wat stekken voor het vissen met dood aas op snoek lagen dicht in de buurt, hier zullen we onze slag zeker nog eens slaan.

Na al dat rondrijden, ouwehoeren en telkens weer in en uit de wagen werd het de hoogste tijd om nog een hengeltje uit te gooien. Een watertje in de buurt met een leuk bestand aan kleine snoek die graag tussen de afgestorven planten dicht tegen de kant liggen moest nog wat vis op gaan leveren, maar helaas, geen vis te bespeuren deze keer.

Met een mooie baars geen erg wilde ochtend dus, maar de tijd die we in het zoeken naar stekken hebben gestoken is zeker niet weggegooid…. Op deze nieuwe stekken gaan we zeker nog plezier beleven.

Martijn.

Dagje Zoutelande!

Het lood is vaak zwaarder dan de vissen die je vangt, het is een eind rijden en het zand vind je weken later nog in de schuur. Nee, strand vissen is niet echt mijn ding, de waterweg kom ik daar in tegen wel graag. Een zandloze dijk, mooie vissen en ruige omstandigheden, met veel plezier smijt ik hier een stuk lood en een jojo richting de vaargeul. Toch hebben ze me weer een keer overgehaald om eens een dagje mee op het strand te gaan, volgens mij al twee jaar geleden.

Arjen had nog nooit op het strand gevist en wilde het maar wat graag leren, waarom ook niet dus? Rond de klok van 8 uur wierpen we de eerste keer in, laag water zou het net na tienen zijn. Een hengel voorzien van een wapperlijn de andere met 6mm draadstaal afhouders, in de laatste had ik het meeste vertrouwen. De eerste drie draaien wist ik vakkundig mijn lijnen inclusief vis vast te draaien in een groepje stenen. Gelukkig was het niet al te druk en kon ik een vak opschuiven, daar stond immers niemand.

Ook hier zat ik af en toe vast, maar ik verspeelde geen lijnen meer. Af en toe kwam er een wijting naar boven afgewisseld door zeebaarsjes en scharren. Eigenlijk had ik verwacht wat meer schar te vangen, maar die bleek niet thuis te zijn. Hoewel, niet bij ons dan. Een paar vissers verder op bleek een crack te staan die ons even scharles zou geven, hij wist er een heel aantal te vangen. Zijn geheim: ver, verder en wie het verst werpt pakt schar. De afhouders werden verwijderd en een wapperlijn met twee haken voorzien van impact-shields werd gemonteerd. Deze vlogen beduidend verder en warempel het laatste uurtje toch nog wat scharren weten te vangen en de wijtingen waren er ook beduidend groter.

Na een goede 4-5 uur vissen hielden we het voor gezien. Arjen had 15 vissen en ik rond de 25. Niet slecht, maar het kon beter.

Opvallend was hoe mager de wijtingen waren, op drie na allemaal scharminkels, over het gulletje nog niet gesproken.

Volgende keer maar weer naar de waterweg. Daar wordt nog wel een gulletje van formaat gevangen, iets waar je op het strand niet meer zo snel op hoeft te rekenen. Toch was het een aardige visdag en vanavond zal er een heerlijk stukje kibbeling op tafel staan, heerlijk.

Martijn.

Avondwedstrijd Grevelingen!

Zaterdagmiddag rond de klok van 17.30uur vertrok de Hendrik H vanuit de haven van Den Osse. FishingMoments organiseerde voor de eerste keer een avondwedstrijd op het Grevelingenmeer. Aan boord een mix van ervaren vissers, minder ervaren vissers, jeugd en ouwe rotten. Met de twee organisatoren erbij kwamen we op een totaal van 24 personen. De groep was niet alleen erg uiteenlopend, maar vooral erg gezellig en dat is wat we altijd graag zien. Als organisatie willen we niet in onze eigen prijzen vallen, mochten we die überhaupt al verdienen natuurlijk. Dus werd de wedstrijd gestreden onder 22 deelnemers. 

Jasper controleerde de kop en bakboord, zelf nam ik het achterdek en stuurboord voor mijn rekening. Naast het controleren zouden we ook nog assistentie verlenen bij onthaken, ontwarren van lijnen en alle andere handelingen die nodig zijn om de deelnemers zo veel mogelijk vis bijeen te kunnen laten vangen. Aangezien dat de groep een mix was van ervaren en minder ervaren vissers kozen we bewust voor een wedstrijd die draaide om de grootste vis en niet de meeste. De grootste kan namelijk iedereen vangen.

Het anker daalde af tot 26 meter, dat zou de goede diepte moeten zijn om een visje te kunnen vangen. Hoewel de Grevelingen al een tijd vol zit met vis zijn de vangsten nog sterk wisselend. Zo bleek er overdag erg weinig gevangen te zijn door de groep voor ons. Vele vreesde dus ook voor een zeer rustig avondje, maar als het om wijting draait kan de duisternis een wereld van verschil maken.

Het fluitsignaal klonk rond de klok van 18.15 uur. Iedereen zat mooi verdeeld over de boot en we hadden lekker de ruimte om te vissen. Het duurde echter even voor de eerste vis beet, Giel, een van de jongste deelnemers, wist de eerste vis te vangen. Met een wijting van 26cm zette hij direct goed in. De drie vissen daarna kwamen ook van Giel zijn hengel, was het zijn onderlijn, zijn plekje op de boot of was het omdat hij zo gedreven is? Een uurtje verder waren er nog veel vissers met een dikke nul op het lijstje, helaas maar waar. Bij de overige vissers waren de vangsten ook niet echt geweldig te noemen. Zou het dan een moeizame avond worden, nou, ja en nee. Plots begonnen de wijtingen en steenbolken te azen en werd er goed gevangen, maar niet overal. Vooral stuurboord wist vis te vangen en dan ook nog eens de helft die het dichtste bij het anker stond. De rest van de boot volgende wel, maar niet met de aantallen die daar gevangen werden. Gemiddeld bleken na meting de vissen aan bakboord wel wat groter te zijn, dat dan weer wel.

Om 20.15uur klonk het fluitsignaal weer, etenstijd. Onze “kantoormannetjes” waren maar wat blij dat ze even de handen konden warmen, andere hadden daar geen last van. Een groot compliment naar Henk en zijn team, zij hebben er voor gezorgd dat iedereen binnen no-time hun eten en drinken geserveerd kregen en dat voor 24 man. Om 21 uur begonnen we dan ook alweer met vissen, deel twee van de wedstrijd begon erg goed. De wijting bleek ook honger te hebben gekregen en overal werd vis gevangen. De wijting zat op een metertje of acht van de bodem af, eigenlijk zat bijna iedereen daar te vissen. Om 23 uur werd er afgefloten, de wedstrijd was ten einde. Er kon nog even door gevist worden, maar de einduitslag moest opgemaakt worden. De meeste emmers aan boord waren voorzien van een mooi laagje wijting en steenbolken. Zelf kon ik er tussen het controleren door een stuk of 30 vangen, niet slecht.

Tijdens de terugreis vond direct de prijsuitreiking plaats. De derde plaats werd bekleed door Guido v Avezaath, hij mag volgend jaar gratis deelnemen. Edwin Blokland bezette de tweede plaats, bij hem valt er een jaar lang Hét Visblad op de mat, veel lees plezier! De winnaar van de avond had niet alleen de grootste vis, maar veruit ook de meeste vis: Ronnie Bruers is de kampioen van 2014. Hij neemt naast de zilverenschaal ook nog een pracht hengel mee naar huis!

Henk, de schipper, pakte de prijs van beste schipper op de Grevelingen. Hij weet ons keer op keer toch maar weer naar de vis te brengen, vandaar dat we iedere keer weer graag bij hem terug komen.

Onze dank gaat uit naar alle deelnemers, we hopen dat jullie er net zo veel plezier in hebben gehad dan wij! Een speciale dank gaat uit naar Hét Visblad en BHC Hengel- en outdoorsport te Breda, zij zorgde voor een mooie prijzentafel!

Martijn.