Vismaat Matisse is al geruime tijd bezig om samen met zijn
maat een bootje op te knappen. Waar een ander het niet meer zag zitten en het
“wrak” van de hand deed zagen zij nog kansen. Iedere woensdagavond ploeteren om
de boot vaarklaar te krijgen is een behoorlijke opgave, maar het resultaat mag
er zijn!
Matisse nodigde me uit om zondagmiddag een stukje te gaan
varen op de Biesbosch. Dat was niet tegen dovemansoren gezegd en de afspraak
was gemaakt. Wanneer ik het water op ga zie ik gelijk mogelijkheden om te vissen,
hetzelfde geldt voor Matisse. Hoewel dat zeker niet op de eerste plaats stond
namen we vanmiddag ieder toch een dropshot-hengeltje en een tasje materiaal mee
aan boord.
Rond de klok van twee uur schoof de boot de helling van
Drimmelen af en werd er koers gezet richting Biesbosch. Het eerste wat me op
viel aan de boot is de mooie afwerking. Niet alleen stond de boot erg goed in
de lak, maar vooral over de kleine dingen is goed nagedacht en verschillende
handigheden maken het varen/vissen er absoluut beter op, ik heb het wel eens
anders gezien! In de haven mag je niet hard varen, het eerste stuk op de rivier
ook niet, maar daar waar het wel mocht ging het gas uiteraard even open. Met
een gangetje van ruim 45km/u gaat het behoorlijk hard. Ideaal als je van stek
naar stek gaat.
Na enige tijd genoten te hebben van het varen en het
uitermate goede weer hiervoor besloten we een hengeltje uit te gooien. Matisse
wist uit het verleden nog een diepe kuil ergens midden op de Biesbosch. Deze
kuilen worden vaak bevolkt door onze vriend snoekbaars. Onderweg kwamen we een
mooi uitziend kantje tegen waar een metertje of twee water stond, geen
bijzonder stekje, maar sommige stekjes moet je voor je gevoel gewoon even
afvissen. Matisse wist in de eerste drift al een leuk baarsje te vangen. Op
zich niet zo bijzonder, maar wel de allereerste vis die de binnenkant van deze
boot ziet! De vis-maagdelijkheid was eraf!
Een aantal aanbeten zonder resultaat later besloten we koers
te zetten naar de beoogde diepe put. Onderweg verraadde het seintje van de dieptemeter
een behoorlijk diepte verschil onder de boot. De benzine motor werd stilgelegd
en de elektro nam het over, zo kun je het gebied beter en stiller verkennen.
Matisse bracht de diepte globaal in kaart en besloot hier een paar driftjes te
maken. Na vele wissels van ons kunstaas was het plots raak. Een beuk op mijn
hengel gaf een bijzonder goed gevoel. De aanslag was niet meer nodig, deze
hing. Een dapper snoekbaarsje deed zijn best zo ver mogelijk bij de boot weg te
blijven. Helaas voor hem was het hopeloos en binnen no-time kon ik hem uit het
water pakken. Geen grote snoekbaars, maar wel een erg mooie vangst aangezien we
niet op deze stek gerekend hadden. Daarna bleef het stil, geen vis meer te
bekennen. De nieuwe stek hebben we snel opgeslagen, volgende keer komen we hier
gewoon weer terug.
De oorspronkelijke route werd weer voortgezet, niet veel
later arriveerde we aan de rand van deze diepe put. Met de elektromotor
probeerden we zo goed mogelijk het talud te volgen. Iets wat niet altijd even
gemakkelijk is, laat staan met een nieuwe boot. Met m’n kont op het kussen en
mijn benen over de rand had ik het gemakkelijk vandaag, Matisse deed het meeste
werk, thanks mate!
De aanbeten bleven uit, tot ik me een dag in Amsterdam voor
de geest kon halen. Daar ging het dropshotten ook moeizaam tot we besloten
totaal geen actie aan de shad mee te geven. Het enige wat we deden was het
loodje over de bodem slepen. Doordat het loodje over de bodem sleept krijgt de
shad toch nog wat actie mee, net genoeg om een snoekbaars te foppen. Plots
vingen we die dag een behoorlijk aantal snoekbaarzen. Dat zou hier ook wel eens
kunnen werken natuurlijk. Zogezegd zo gedaan! Nog geen minuut later een ferme
tik, helaas mis. Loodje terug laten zakken, metertje verder boem, hangen! Deze
snoekbaars verweerde zich feller dan de vorige, ook hing er wat meer gewicht
aan de andere kant van de lijn. Een beste dus. Na een leuke dril, want een
dropshothengeltje gaat hoepeltje krom, gaf deze ruime vijftiger zich plots over
en lag hij klaar om gepakt te worden.
Dit bleek tevens ook de laatste vis van de avond, het
koperen bolletje werd zwakker, een teken om terug te varen. We moesten toch nog
een stukje varen, maar een straf was dat absoluut niet! Wat een mooie (vis)dag!
Martijn.
